ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΖΟΓΛΟΥ

Κώστας Αρζόγλου
Ο Κώστας Αρζόγλου είναι Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1947. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, απ' όπου αποφοίτησε το 1969. Ο ίδιος δηλώνει ότι έχει εργαστεί και ως οικοδόμος, μεταφραστής, έμπορος και στατιστικολόγος, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Αποτέλεσε ιδρυτικό στέλεχος του Ελεύθερου Θεάτρου το 1970. Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και επιθεωρήσεις στο Άλσος Παγκρατίου, ενώ συνεργάστηκε με τους θιάσους της Έλλης Λαμπέτη, του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, του Αλέκου Αλεξανδράκη κ.ά. Στον κινηματογράφο, συνεργάστηκε με τη Μελίνα Μερκούρη και την Έλεν Μπέρνστιν.
Το 1984 ιδρύει τη δική του θεατρική ομάδα, το "Αεικίνητο".
Στις 15 Αυγούστου του 1987 παντρεύτηκε την Έλενα Ακρίτα. Το 1993 απέκτησαν το γιο τους, Παύλο, νονά του οποίου ήταν η ηθοποιός Αλίκη Βουγιουκλάκη, και πήραν διαζύγιο το 1996.( Έχει κάνει 4 γάμους και έχει πάρει 4 διαζύγια. Πρώτος γάμος με την ηθοποιό Υβόννη Μαλτέζου, δεύτερος με την επίσης ηθοποιό Βέρα Κρούσκα, τρίτος με την Έλενα Ακρίτα με την οποία απέκτησαν και το γιο τους και τέταρτος με τη Χαρά Αρζόγλου επίσης ηθοποιός - επίσης είχε σχέση με τη Βελγίδα Εστέλ-Μαριόν και απέκτησε δυο κόρες) . Κατοικεί στην Πετρούπολη, όπου είναι δημοτικός σύμβουλος κι έχει αναλάβει το Φεστιβάλ Πέτρας.
Υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βορείου Αιγαίου, περίοδο κατά την οποία κατηγορήθηκε για κακοδιαχείριση των οικονομικών του θεάτρου μαζί με οκτώ πρώην μέλη των διοικήσεων.
Έχει παίξει σε πολυάριθμα θεατρικά έργα, ενώ επίσης τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία επίσης πολλών θεατρικών παραστάσεων. Το 2007, συμμετείχε ως κριτής στο τηλεοπτικό πρόγραμμα "Dream Show" του Alpha TV.
Φιλμογραφία
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970)
Ιωάννης ο βίαιος (1973) [Χρήστος Χριστοφορίδης]
Τα χρώματα της ίριδος (1974) [ερωτώμενος στο δρόμο]
Κραυγή γυναικών  (1978) [μελετητής της Βίβλου]
Και ξανά προς τη δόξα τραβά (1980)
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980) [δημοσιογράφος Γιώργος]
Ο καιρός των Ελλήνων (1981)
Όστρια - Το τέλος του παιχνιδιού (1984) [Άρης]
Η τιμή της αγάπης (1984)
Νοκ άουτ (1986) [Κώστας]
Οι αριθμημένοι (1998) [Αλέξης Γιώτης]
Να μ`αγαπάς  (2003) [συνεντευξιαστής]

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Άγγελος Αντωνόπουλος
Ο Άγγελος Αντωνόπουλος του Διονυσίου, είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1932 στον Πειραιά , όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένεια του. Κατάγεται από οικογένεια της Πάτρας. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Tέχνης με δάσκαλο τον Κάρολο Κουν και αποφοίτησε το 1963. Πολλά χρόνια δάσκαλος και ο ίδιος. Ως ηθοποιός υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου. H δραστηριότητά του είναι μεγάλη επίσης στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Συμμετείχε σε πολλά θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων στα: "Ιούλιος Καίσαρ" (του Σαίξπηρ), "Η άνοδος του Αρτούρου Ούι" (του Μπρεχτ), "Έρωτες των τεσσάρων Συνταγματαρχών" (του Ουστίνοφ), "Ο Γλάρος" (του Τσέχωφ), "Τοβάριτς" (του Ζακ Ντε Βαλ) κ.ά. Πρωταγωνίστησε στο τηλεοπτικό σίριαλ Άγνωστος Πόλεμος (του Ν. Φώσκολου) μαζί με τον Νίκο Παπαχρήστο, και στο Οι Πανθέοι (του Τ. Αθανασιάδη) καθώς και σε πολλές ελληνικές ταινίες. Τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση στα Παιδιά της Νιόβης το 2004. Έπαιξε στο θέατρο τον Μαρξ το 2007. Έχει γράψει το μυθιστόρημα Οι επιβάτες του φεγγαριού (Εκδόσεις Αιώρα, 2006) και την ποιητική συλλογή Αφύλακτη Διάβαση (Εκδόσεις Αιώρα, 2011).
Ο Άγγελος Αντωνόπουλος ομιλεί αγγλικά και γαλλικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών (Ψυχικό).
Φιλμογραφία
Δις διευθυντής (1964) [Μακράκης]
Εγωισμός (1964)
Ένας μεγάλος έρωτας (1964)
Το δόλωμα (1964)
Δύσκολοι δρόμοι (1965) [Μίλτος]
Το νησί της Αφροδίτης (1965)
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [αστυφύλακας]
Ο επαναστάτης (1965)
Κατηγορώ τους ανθρώπους (1965) [Αλέκος Πλατωνίδης «Άριελ»]
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965) [Κώτσος]
Η 7η ημέρα της δημιουργίας (1966)
Σύντομο διάλειμμα (1966)[Σπύρος, ηθοποιός]
Εκδρομή (1966)
Κοινωνία ώρα μηδέν (1966) [Πολιάνσκι]
Ο ζεστός Μήνας Αύγουστος (1966)[εισαγγελέας] 
Ο παρθένος (1966) [«Φωτιάς»]
Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967) [τχης]
Ερασταί του μεσαίου τοίχου (1967)
Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω (1967) [Στάθης Καρατάσος]
Θύελλα στο σπίτι των ανέμων (1968)[Άλκης Βελής]
Παρένθεση (1968)
Μπροστά στην αγχόνη (1968) [στρατηγός Στίβενς]
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) [Άγγελος]
Ορατότης μηδέν (1969) [Νικολάου]
Πανικός (1969) [Μάρκος Μαράς]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969) [Ζάχος]
Στον δάσκαλό μας ... με αγάπη (1969) [δάσκαλος]
Η ώρα της αλήθειας (1969)[Κώστας Πάντας-μοναχός Κοσμάς]
Ο μικρός δραπέτης (1969) [Ρίτα]
Το νησί της Αφροδίτης (1969) [(λγος) Ρίτσαρντ Κιτς]
Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ (1970)
Ένας Γερμανός στα Καλάβρυτα (1970) Ηθοποιός
Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970) [Hans Fischer]
Η ανταρσία των Δέκα (1970) [καπετάν Νικόλας] 
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του '21 (1971)
Σ' αγαπώ (1971) [Δημήτρης Βρανάς]
Φρενίτις (1971) [Δημήτρης Παΐζης]
Αναζήτησις... (1972) [Θάνος Βεργής]
Ζήτημα ζωής και θανάτου (1973) [(αστυνόμος) Αλεξανδρής]
Οι γενναίοι πεθαίνουν δύο φορές (1973) [Νικηφόρος Αυγέρης / Χάρης]
Η μεγάλη απόφαση (1977) [Καίσαρης]
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980) [Τομ]
Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! (1980) [Αλέξης Αλεξάνδρου]
Ο Άγιος Πρεβέζης και η παπαδιά (1982)
Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας (1982) [Θάνος]
Αλεξάνδρεια (2001) [Τοπάζογλου]
Κλέφτης ή η πραγματικότητα (2001)
Το πέταγμα του κύκνου (2010) [δήμαρχος]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

ΚΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

Κική Χατζηδάκη
Φιλμογραφία

Έτσι ήταν η ζωή μου (1963)
Διεστραμμένοι (1963)

Είναι σκληρός ο χωρισμός (1963)
Μάνα γιατί με γέννησες (1963)
Λίγο πριν ξημερώσει (1963) [Τζένη]

Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ (1966) [Ρένα]

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Μαρία Ιωαννίδου
Ηθοποιός και χορεύτρια. Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1943. Τα τέσσερα μεγαλύτερα site, αναγράφουν αυτή τη χρονιά, ως έτος γεννήσεως.
https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Μαρία_Ιωαννίδου

https://www.cine.gr/people.asp?name=%C9%F9%E1%ED%ED%E9%E4%EF%F5%2C%20%CC%E1%F1%E9%E1

http://www.ishow.gr/personBio.asp?guid=CEC7EB07-D69B-4A2C-AA08-8C724D4DB047

http://finosfilm.com/movies/artistView/1165)
Φοίτησε στη Δραματική σχολή Μιχαηλίδη. Πρώτος της σύζυγος ήταν ο Βαγγέλης Σειληνός και δεύτερος ο Φρέντυ Γερμανός......
Η κ. Ιωαννίδου το 2017 ανέφερε ότι η Google την κατέστρεψε, γιατί την αναγράφουν γεννημένη το 1943 και ότι της πρόσθεσαν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 10 χρόνια -δηλαδή σύμφωνα με τα λεγόμενά της,  είναι γεννημένη το 1953. Δηλαδή ισχυρίζεται ότι -ας πούμε - στην ταινία ''Μικροί και μεγάλοι εν δράσει...'',ήταν 10 χρονών !!!........
Φιλμογραφία
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει... (1963) [υπάλληλος] 10 ΕΤΩΝ -ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Δίψα για ζωή (1964) 11 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965) [Ελενίτσα Καράμπα] 12 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) 12 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Και οι 14 ήταν Υπέροχοι! (1965) 12 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Διψασμένη για αγάπη (1965) 12 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965) 12 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.. (1966) [υπηρέτρια Γιώργου] 13 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Ο αδελφός μου ο τρελλάρας / Ο αδελφός μου ο λόρδος (1966) [Μαρία] 13 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Ο πόνος του μπεκρή (1966) [Λίζα] 13 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
5 γυναίκες για έναν άνδρα (1967) [Ντίνα] 14 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) [Έρρικα] 14 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Κακός, ψυχρός και ανάποδος (1969) [Παγώνα Καρακίτσου] 16 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Αρχιψεύταρος (1971) [Μαρίνα] 18 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Μαριχουάνα stop! (1971) 18 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) [Μαρία] 18 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971) [Μαρία Μόρρου] 18 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Γυναικοκρατία (1973) [Ειρήνη] 20 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Οκέι, φίλε (1974) [κυρία Κόπλαν] 21 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Σεξομανία (1974) [Λένα Σώτου] 21 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Το ξένο είναι πιο γλυκό (1981) [Παυλίνα] 28 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Ο υπηρέτης (1985) [Ντέμπορα Κουρίκου] 32 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
Ο πανταχού παρών (1989) [Ράνια] 36 ΕΤΩΝ-ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/groups/418822554972791/photos/
**********************************
.....Όπως εξομολογήθηκε η Μαρία Ιωαννίδου, η Google  την έχει καταστρέψει όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και ψυχολογικά…
Η ηθοποιός - χορεύτρια  τόνισε πως η μηχανή αναζήτησης της προσθέτει χρόνια και μάλιστα τηλεφώνησε στην εταιρεία…
H Mαρία είπε στο Πρωινό (ΑΝΤ1): «Η Google  με κατέστρεψε, μου προσθέτουν τουλάχιστον 10 χρόνια, της τηλεφώνησα και τους λέω «Σας παρακαλώ μας στερεί ρόλους» και εγώ να σου πω και κάτι δεν θέλω να ζήσω πάνω από τα 80, εκτός εάν είμαι υγιής...
Μετά τη συνέντευξη όμως ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είπε «Να, εδώ η Google γράφει 10 Απριλίου το 1943 γεννήθηκε...»!
ΑΠΟ ΤΟ http://newpost.gr/lifestyle/596207/maria-iwannidoy-h-google-me-katestrepse
ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Η ΙΔΙΑ, ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΣΕΙΛΗΝΟ ΤΟ 1962 - ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΤΑ 9 ΤΗΣ-   ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΟ 1969 ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ 16 ΤΗΣ...
http://www.espressonews.gr/περιεχόμενο/άρθρο/cover-story/135729/μυστικά-και-απόκρυφα-της-μαρίας-ιωαννίδου
**********************************************************************Αφού έτσι θέλετε κ. Ιωαννίδου, τότε μαζί με τον Βασιλάκη Καίλα (γεννημένος το 1953), ήσασταν τα ΠΑΙΔΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ του ελληνικού κινηματογράφου!!!!!!!!!!!!!!!!

ΒΙΟΛΕΤΑ ΣΟΥΛΗ

Βιολέτα Σούλη
Γνωστή κομπάρσα. Τη βρήκαμε σε 69 ταινίες.
Φιλμογραφία 
Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Το φυντανάκι (1955)[έξω από την εκκλησία]
Κάλπικη λίρα (πελάτισσα ταβέρνας]
Φτώχεια έρως και κομπίνες (1956)
Το κορίτσι της αμαρτίας (1958)
Η κυρά μας η μαμή (1958)[στη σκηνή που γεννάει η γυναίκα του Φέρμα]
Το τρελοκόριτσο (1958)[γειτόνισσα]
Κάθε εμπόδιο για καλό (1958)[περαστική]
Νταντά με το ζόρι (1959)
Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ (1959)[κάτοικος χωριού]
Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι (1959)
Αστέρω (1959)
Οι δοσατζήδες (1959)
Δουλειές με φούντες (1959)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ
Η μουσίτσα (1959)[στη δεξίωση]
Βοήθεια με παντρεύουνε (1960)[κ. Παπαδοπούλου στο σταθμο τρένου]
Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960)[έξω από το καφενείο]
Η Λίζα και η άλλη (1961)[στο δικαστήριο]
Καραγκούνα (1961)
Μυρτιά (1961)[κάτοικος περιοχής]
Η Μπέτυ παντρεύεται (1961)[γειτόνισσα]
Το δράμα μιας αμαρτωλής (1961)
Ποια είναι η Μαργαρίτα (1961) [Κατίνα]
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο.. (1962)[νοσοκόμα]
Θρίαμβος (1962)[στο θέατρο]
Το ταξίδι (1962)[γειτόνισσα]
Εξομολόγηση μιας μητέρας (1962)[αποχαιρετά το γιο της που πάει στον πόλεμο]
Το ταξίδι (1962)[στο κρεβάτι του νεκρού]
Ο ατσίδας (1962)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Αφοσίωση (1963)[στο πάρκο]
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης (1963) [μητέρα Στέλιου]
Θα σε κάνω βασίλισσα (1964) [γειτόνισσα]
Ο παράς και ο φουκαράς (1964)[καθαρίστρια]
Το μπλόκο (1964)[βλέπει το μπλόκο και σπαράζει]
Λόλα (1964)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ένας μεγάλος έρωτας (1964)[διερχόμενη στο νεκροταφείο]
Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964)[γειτόνισσα]
Κάλιο πέντε και στο χέρι (1965)[μαμή]
Το φυλακτό της μάνας (1965)[γειτόνισσα κ.Μαρίας]
Ιστορία μιας ζωής (1965)[κάτοικος χωριού που λιθοβολεί και υποψήφια οικιακή βοηθός]
Η πικραγαπημένη (1965)[θεία Μαρίας]
Άγγελοι χωρίς φτερά (1965)[γειτόνισσα]
Και οι 14 ήταν υπέροχοι (1965)[περιμένει να της πει τον καφέ η Καλουτά]
Οι εχθροί (1965)[στο σταθμό του τρένου]
Υπάρχει και φιλότιμο (1965)[κάτοικος χωριού]
Η Εύα δεν αμάρτησε (1965)[κ. Πόπη]
Το μπλόκο (1965)[στο μπλόκο]
Οι εχθροί (1965)[στο σταθμό των τρένων]
Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα (1965)[στη κηδεία και γειτόνισσα]
Ο πόνος του μπεκρή (1966)[γειτόνισσα]
Η βουλευτίνα (1966)[στο κομμωτήριο]
Ο παπατρέχας (1966) [γειτόνισσα]ΩΣ ΑΛΕΚΑ ΣΟΥΛΗ
Ο φόβος (1966)[καλεσμένη στο γάμο]
Χωρίσαμε ένα δειλινό (1966)[στη κηδεία]
Κατηγορώ τους ανθρώπους (1966)[ένορκος]
Τα δύο πόδια σ' ένα... παπούτσι! (1967)
Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα (1967)[πηγαίνει στο νοσοκομείο]
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)[έξω από το σπίτι του Φούντα και στην απονομή παράσημου]
Σαπίλα και αριστοκρατία (1967)[Ασημίνα]
Οι αντίζηλοι (1967)[γειτόνισσα]
Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967)[πίνει καφέ στην Ακρόπολη]
Τρελλός παλαβός και Βέγγος (1968)
Ένας κλέφτης με φιλότιμο (1968)[καλεσμένη σε πάρτι]
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969)[τρέχει όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΡΑΓΕ;]
Ο όρκος του νεκρού αδελφού (1969)
Τα δυο πόδια σ΄ένα παπούτσι (1969)[κυρά Ελένη/μητέρα Βαλσάμη]
Το λεβεντόπαιδο (1969) [Κατίνα]
Το... θύμα (1969)[μητέρα Σαπουντζάκη]
Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971)[κυρά Λένα]

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΝΙΝΑ ΠΑΠΑΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Νίνα Παπαζαφειροπούλου
Γεννήθηκε το 1911 και πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 1992. Μέλος του Σ.Ε.Η από το 1929. Αδελφή της Λευκής Παπαζαφειροπούλου.
Φιλμογραφία
Έξυπνοι και κορόιδα (1962)
Ο θίασος (1975) [γριά]
Κλειστό παράθυρο (1977)
Αν μάθετε τίποτα (1979)
Ρεπό (1982) [(γιαγιά)]
Μήτσος... ο ρεζίλης / Ο γλυκοψεύτης (1984) [Σούζι Κιου]
Τα χρόνια της θύελλας (1984)
Ο αδέξιος εραστής (1985) [η πεθερά της Άννας]
Κλασσική περίπτωση βλάβης (1987)
Σ' αγαπάω στο τιμόνι που κρατάω (1987) [Μέλπω]
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Ο τελευταίος τίμιος Ρωμηός (1989) [μητέρα Καράμπελα]
Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1991) [φίλη Αλέκας]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.retrodb.gr/

ΡΕΝΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

Ρένα Βουτσινά
Γεννήθηκε το 1943. Ήταν σύζυγος του Βάσου Αδριανού (1943-1999) με τον οποίο απέκτησε μια κόρη τη Ναστάζια. Έγινε γνωστή από τις σειρές της ΥΕΝΕΔ ''Μεθοριακός σταθμός'' 'οπου υποδυόταν την Γαρουφαλιά και ''Εκείνες κι εγώ'' όπου υποδυόταν τη Δεβόρα. Πέθανε στις 9 Μαρτίου 2019.
Φιλμογραφία

Από τα Ιεροσόλυμα με αγάπη (1967)[Έλενα]
Ανοιχτή επιστολή (1968)
Της ζήλειας τα καμώματα (1971)
Ο Φαφλατάς  (1971)
Αγάπη μου παλιόγρια (1972)
Τι 30... τι 40... τι 50... (1972) [Στέλλα]
Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες (1980) [Ντόροθυ]

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΝΙΚΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ

Νίκος Σκιαδάς
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και πέθανε στις 3 Ιουνίου 1991. Σπούδασε στις δραματικές σχολές Πέλου Κατσέλη και Ωδείου Αθηνών. Συνεργάστηκε με τον Βύρων Πάλλη ως διευθυντής παραγωγής. Το 1979 ανέλαβε την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του θιάσου Νίκου Γαλανού, όπου συμμετείχε και ως ηθοποιός. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο θίασο Αλέκου Αλεξανδράκη-Νόνικας Γαληνέα το 1983. Είχε ''δανείσει'' την φωνή του στα ''Στρουμφάκια'' υποδυόμενος τον Δρακουμέλ.
Φιλμογραφία
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά (1960)
Διωγμός (1964)
Με πότισες φαρμάκι (1965)
Τα ξένα χέρια είναι πίκρα (1968)
Θύελλα στο σπίτι των ανέμων (1968)[Γιώργος-βοηθός/ασκούμενος Ορέστη Λαμπίρη]
Η ώρα της αλήθειας (1969)[Γιώργος]
Η παριζιάνα (1969) [ρεσεψιονίστ]
Η λεωφόρος του μίσους (1971)
Οι αμαρτωλοί (1971)
Η δίκη των δικαστών (1974)
Αγάπη μου Ουά Ουά (1974)
Ο τρομοκράτης (1975)
Ο παλαβός κόσμος του Θανάση (1979)
Der Spiegel (1984) [Αγάς]
Μανία - Mania (1985)
Απουσίες (1987)

ΑΝΝΑ ΦΟΝΣΟΥ

Άννα -Μαρία Φόνσου
Γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 4 Ιουλίου 1936 (άλλη πηγή αναφέρει το 1939).Η καταγωγή της είναι από την Τήνο και το θρήσκευμά της είναι χριστιανή καθολική.Υπηρέτησε το θέατρο πολλά χρόνια. Δάσκαλοί της υπήρξαν οι: Κατερίνα Ανδρεάδη, Δημήτρης Ροντήρης, Σοφία Βέμπο, Έλλη Λαμπέτη, Αλέξης Σολομός. Στη Ραλλού Μάνου σπούδασε χορό και στον Μοριάνωφ καθώς και τραγούδι στην κα Πετριόλη. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Είναι ισόβια Πρόεδρος του Ιδρύματος «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ», το οποίο οργάνωσε από μηδενική βάση και το έφτασε στο σημείο να χτίζεται με χρήματα δικά της καταρχήν και από χορηγούς ενώ σημαντική ήταν και η βοήθεια της Πολιτείας και συγκεκριμένα του Υπουργείου Οικονομικών αλλά και του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Ήταν πρόεδρος του Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (Σ.Ε.Η.) ένα απ' τα πιο παλιά σωματεία, εδώ και 80 χρόνια, με συνδικαλιστική και εργασιακή δράση για δύο συνεχείς θητείες. Από το 1998 είναι διορισμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού, στην επιτροπή για την εισαγωγή στις καλλιτεχνικές σχολές και
στην επιτροπή των τιμητικών συντάξεων. Έχει ιδρύσει το «ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ» με τον Αλέξη Σολωμό, τον Αιμίλιο Χουρμούζιο, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Φρίξο Ηλιάδη, τον Γιάννη Μόραλη όπου παρουσιάσανε συγγραφείς σαν τον Κάφκα, Πιραντέλλο, Βέτεκινγκ, Ουίλλιαμς, Ζενέ, Ανούιγ κ.ά. Έχει παίξει όλα τα είδη θεάτρου όλους, σχεδόν, τους παλιούς και νέους έλληνες συγγραφείς αλλά και διεθνές ρεπερτόριο: Αλμπι, Ιονέσκο, Σαρτρ, Τσέχωφ, Λόρκα, Μπρεχτ, Αριστοφάνη κ.ά. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως: Σολομός, Ρεμούνδος, Μπάκας, Βουτσινάς, Καρακατσάνης, Μιχαηλίδης και πολλούς ακόμα. Επίσης έχει παίξει σε πολλές ταινίες του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου μαζί με τους παλιούς και αξέχαστους ηθοποιούς μας. Εδώ και 3 χρόνια ανήκει σε Κρατικές Σκηνές. Πρωταγωνίστησε στην Λυρική Σκηνή στους «Απάχηδες των Αθηνών», ενώ από το 2001 ανήκει στο δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας. Έκανε 10 χρόνια ραδιόφωνο στο 2ο και 3ο πρόγραμμα. Έχει ιδρύσει μια ερασιτεχνική σκηνή στην Τήνο. Έχει πάθος με τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) και τα περιφερειακά θεατράκια όπου έχει κάνει αξιόλογες δικές μου δουλειές.

Φιλμογραφία

Ο Φανούρης και το σόι του (1957) [Ελένη Σκαρβέτσου]
Το κορίτσι της φτωχογειτονιάς (1957) [Βασούλα / Μαρούλα]
Το μυστικό της κατηγορουμένης (1958)[Λίλα Διβέρη]
Ένας δον Ζουάν για κλάμματα (1960) [Τζίνη (Ιωάννα)]
Διαβόλου κάλτσα (1961) [Ρένα]
Το έξυπνο πουλί (1961) [Φανή]
Δέκα μέρες στο Παρίσι (1962) [Αλέκα Ζέπα]
Οργή (1962) [Λίλη]
Αυτό το κάτι άλλο! (1963) [Νανά (Αθανασία) Πεναρή]
Δίψα για ζωή (1964) [Κατερίνα Νεγρεπόντη]
Είναι ένας... τρελλός τρελλός Βέγγος (1965) [(περαστική)]
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) [Άννα Τρουπάκου]
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) [Μαρία]
Η αδελφή μου θέλει ξύλο (1966) 
Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι (1966) [Καλλιόπη Μόσχου (Ελένη Νομικού)]
Η παιχνιδιάρα (1967) [Καίτη Λορέντζου]
Νυμφίος ανύμφευτος (1967) [Σούζυ Μπάση (Σουζάνα Χατζητουλούμπαση)]
Ποιος Θανάσης!! (1968) [Στέλλα]
Η κόμισσα της φάμπρικας (1969) [Έφη (Σοφία) Τεπεχερλή]
Ο Στρατής παραστράτησε (1969) [Ντόρα Γαλάτη]
Love above all / Η πρόκληση (1970) [Ισαβέλλα]
Ο απίθανος (1970) [Ντέζι Καραλή]
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [χορεύτρια]
Αρχιψεύταρος (1971) [Δάφνη Πόρτερ]
Διακοπές στο Βιετνάμ (1971) [Φρόσω ...-Χατζηφάπα]
Πιο θερμή και από τον ήλιο (1972) [Ελεάννα "Νίτσα" Σταύρου]
Λυσιστράτη (1972) [Μυρίνη]
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972) [Ντιάνα]
Κυνηγημένοι εραστές (1973) [Σαμάνθα]
Love on a horse (1973) [Τζούλια]
Καθένας με την τρέλλα του... (1980)
Ο κλοιός (1987) [Μαίρη]
Αύριο θα ξέρουμε (1997) [Σοσό] 
Μπαλάντα στο χαμένο σεληνόφως (2002)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.actorhouse.gr/

ΣΟΦΙΑ ΒΕΡΩΝΗ

Σοφία Βερώνη
Η Σοφία Βερώνη ήταν μια φινετσάτη θεατρίνα του ελληνικού μουσικού θεάτρου, μια από εκείνες τις εκλεκτές κυρίες που στόλισαν τις σκηνές της επιθεώρησης και της οπερέτας πριν και μετά τον Πόλεμο. Γεννήθηκε το 1910 στη Σμύρνη και ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί θαύμα μαζί με τη--μικρότερη κατά 2 χρονια--αδελφή της Καίτη Βερώνη: ήταν τα δημοφιλή "Βερωνάκια"--εμφανίστηκαν στο θέατρο πριν τα Καλουτάκια! Ήταν παιδιά ηθοποιών, του Δημήτρη και της Ουρανίας Βερώνη και ανηψιές της μεγάλης Αικατερίνης Βερώνη (ήταν η αδελφή του πατέρα τους και μια από τις δύο μεγαλύτερες ηθοποιούς του 19ου αιώνα--η άλλη ήταν η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου). Με τέτοιες θεατρικές ρίζες στην οικογένεια προφανώς δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το "σανίδι".
Και μεγαλώνοντας δεν χάθηκαν όπως συμβαίνει συχνά με τα παιδιά-θαύματα. Μπορεί οι αδελφές Βερώνη να μην έκαναν την τεράστια καριέρα που έκαναν οι αδελφές Καλουτά (η Άννα Καλουτά αποτελεί, κατ' εμέ, παγκόσμιο φαινόμενο με την αντοχή της, το ταλέντο της και τη λάμψη της!), είχαν όμως και οι δυο μια σημαντική πορεία στο ελληνικό μουσικό θέατρο με πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις στο ενεργητικό τους.
Ειδικότερα η Σοφία Βερώνη συμμετείχε πάντα σε μεγάλους θιάσους που παρουσίασαν σημαντικές παραστάσεις. Ήταν παντρεμένη με τον εξαιρετικό συνθέτη του μουσικού θεάτρου Μενέλαο Θεοφανίδη που έγραψε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της Σοφίας Βέμπο ("Ο άνθρωπός μου", "Σ' αγαπώ και μ' άρεσει η ζωή", "Κάποιος-κάπου-κάποτε"), της Ρένας Βλαχοπούλου ("Ομόνοια Πλας", "Σατράπη μου", "Κάνε μου τέτοια", "Καλημέρα ζωή"), της Στέλλας Γκρέκα ("Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα") και άλλων ερμηνευτών. Η Σοφία Βερώνη συχνά εμφανιζόταν στις επιθεωρήσεις τις οποίες ο σύζυγός της "έντυνε" μουσικά, στους θιάσους της Σοφίας Βέμπο, των αδελφών Καλουτά, στο Ακροπόλ, στο θέατρο Κυβέλης αλλά και σε περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Συνεργάστηκε πολλές φορές και με τη Ρένα Βλαχοπούλου στα χρόνια του '50. Η πιο σημαντική από αυτές τις συνεργασίες ήταν ίσως το 1954 στο θέατρο "Βέμπο", όταν η Ρένα έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνισή της ως ηθοποιός στην επιθεώρηση Σουσουράδα. Επικεφαλής του θιάσου η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Σταυρίδης και στο πλάι τους η Σοφία Βερώνη, η Γεωργία Βασιλειάδου, η Λίντα Άλμα και άλλοι. Η Ρένα ξαφνιάζει τους πάντες με το ταλέντο της στην υποκριτική παίζοντας μαζί με τον Σταυρίδη στο νούμερο "Άλα Πασά μου (Κάνε μου τέτοια)" στο πλάι του Νίκου Σταυρίδη. Το ομότιτλο τραγούδι ήταν γραμμένο από τον Θεοφανίδη σε στίχους των Μίμη Τραϊφόρου-Γιώργου Γιαννακόπουλου. Μετά από αυτή την επιτυχία, η Ρένα αναγνωρίζεται ως το νέο μεγάλο ταλέντο στην επιθεώρηση και την επόμενη χρονιά είναι το πρώτο όνομα (για την ακρίβεια, στις διαφημίσεις το όνομά της βρίσκεται σε ειδικό πλαίσιο, ξεχωριστά από τα άλλα ονόματα του θιάσου και συνοδεύεται από τον χαρακτηρισμό "Η βεντέτα του μουσικού θεάτρου"!) στον εταιρικό θίασο που εγκαθίσταται στο θέατρο Κυβέλης και απαρτίζεται από τους Μαρίκα Κρεββατά, Κώστα Χατζηχρήστο, Σπεράντζα Βρανά, Κούλη Στολίγκα, τη Σοφία Βερώνη και άλλους. Ένα από τα έργα που παρουσιάζει ο θίασος αυτός είναι η επιθεώρηση Το τραγούδι της Αθήνας στην οποία η Ρένα ερμηνεύει την τεράστια επιτυχία της "Ομόνοια Πλας", πάλι σε μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη και στίχους των Γιώργου Ασημακόπουλου-Βασίλη Σπυρόπουλου-Παναγιώτη Παπαδούκα (ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που "καταδέχτηκε" να τραγουδήσει σε δεύτερη εκτέλεση η Σοφία Βέμπο, αφού συνήθως άλλες τραγουδίστριες έλεγαν τραγούδια που εκείνη είχε τραγουδήσει πρώτη).
Ωστόσο, υπάρχει μια ακόμα παράσταση στην οποία συνυπήρξαν η Σοφία Βερώνη και η Ρένα Βλαχοπούλου και την οποία δεν γνωρίζουν πολλοί (αναφορά σ' αυτή δεν υπάρχει ούτε καν στη βιογραφία της Ρένας που έγραψε ο Μάκης Δελαπόρτας). Πρόκειται για τη μουσική ηθογραφία των Δημήτρη Ευαγγελίδη-Κώστα Γιαννίδη Έτσι είν' η ζωή που ανέβηκε στην καρδιά της Κατοχής, την Πρωτοχρονιά του '43 (και παίχτηκε για ενάμιση μόνο μήνα...), στο θέατρο Παπαϊωάννου. Ένας σπουδαίος θίασος: Πέτρος Κυριακός, Ορέστης Μακρής, Σοφία Βερώνη, Καίτη Βερώνη, Άγγελος Μαυρόπουλος (σύζυγος της Καίτης), Γιάννης Πρινέας και η νεαρή τραγουδίστρια Ρένα Βλαχοπούλου που τραγουδούσε κάθε βράδυ αυτό το υπέροχο τραγούδι των Κώστα Γιαννίδη και Δημήτρη Ευαγγελίδη:
"Έτσι είναι η ζωή μικρό μου, πάντα, έτσι είν' η ζωή
κι όποιος δεν τη ζει πικρά μετανοεί.
Νιάτα που περνούν, χαρές που φεύγου, πόνοι που περνούν.
Μικρό μου, έτσι είν' η ζωή, λουλούδι που φυλλορροεί..."
Το τραγούδι αυτό δεν δισκογραφήθηκε φυσικά τότε, καθώς το εργοστάσιο δίσκων παρέμεινε κλειστό μέχρι το '46, τη χρονιά δηλαδή που η Ρένα έφυγε για την Αμερική, αλλά ευτυχώς δεν είχε τη μοίρα άλλων κατοχικών της τραγουδιών που ξεχάστηκαν εντελώς: τραγουδήθηκε από άλλους σημαντικούς ερμηνευτές αργότερα και μάλιστα το νεότερο κοινό το γνώρισε από τις επανεκτελέσεις της Μαργαρίτας Ζορμπαλά και της Μαρινέλλας. Οι αδελφές Βερώνη τραγούδησαν το ρεφρέν αυτό με τη συνοδεία του Θεοφανίδη στο πιάνο σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην καριέρα τους που είχε επιμεληθεί το 1989 ο Αρτέμης Μάτσας για την τότε ΕΤ2 (μια εκπομπή της σειράς Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν ποτέ, που ελπίζω να υπάρχει ακόμα στο αρχείο της ΕΡΤ και ας μην την πρόβαλαν ως όφειλαν αυτές τις μέρες) ενώ η ίδια η Ρένα Βλαχοπούλου τραγούδησε ακαπέλα τους στίχους αυτούς με σβηστή φωνή στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε στην Ελένη Μενεγάκη το 1999. Πέθανε στις 10 Μαρτίου 2008 στην Αθήνα.

Φιλμογραφία

Η καμαριέρα και ο μανάβης (1930)
Νύχτα χωρίς ξημέρωμα (1939)
Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)
Νύχτες της Αθήνας (1954)[Κλάρα Κατραμά] 
Έχει θείο το κορίτσι / Ο θείος της Βιολέττας (1957) [Πηνελόπη Γιούπη]
Ο θείος της Βιολέττας (1957)
Τέρμα τα δίφραγκα (1962) [Πελαγία]
Για την αγάπη του παιδιού μου (1963)
Οι τουρίστες (1963)
Ο αχαΐρευτος (1970)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/
ΑΠΟ ΤΟ http://vlahopoulou.blogspot.com/

ΘΟΔΩΡΟΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ

Θόδωρος (Τεό) Ρουμπάνης
Γεννήθηκε στην Ιτέα της Φωκίδας. Αρχικά κατατάχτηκε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων στην Ύδρα αλλά γνώρισε έναν Αμερικανό παραγωγό, στην ταινία του οποίου έπαιξε (Το νησί της αγάπης), και κατόπι σπούδασε στη Μουσική και Δραματική Ακαδημία Θεάτρου Αμερικής, από όπου αποφοίτησε το 1964. Το 1967 ίδρυσε την ετερόρρυθμο εταιρεία κινηματογραφικών επιχειρήσεων Ρουμπάνης και Σία που εγκαινίασε τις εργασίες της με την παραγωγή της ταινίας «Βυζαντινή ραψωδία».Το κοινό και οι κριτικοί όμως στην Ελλάδα αγνόησαν την ταινία, με αποτέλεσμα να ματαιώσει τη συνέχεια των παραγωγών του. Μετά τον γάμο του με τη λαίδη Σάρα Τσώρτσιλ εγκατέλειψε τον κινηματογράφο και άρχισε να ζει έντονη κοσμική ζωή, απασχολώντας τα διεθνή μέσα με την άστατη ζωή του. 4 ΞΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: The island of love (Το νησί της αγάπης) (1963, 1η) / Ο ναύτης του Γιβραλτάρ (1967) / How to pick up a girl (1967, καναδική) / Mother goes greek (1968-καναδική) / 
Φιλμογραφία
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
Το νησί του έρωτα (1963)
Ντάμα σπαθί (1966) [Βασίλης]
Ψωμί για έναν δραπέτη (1967) [Γιώργης]
Ο ναύτης από το Γιβραλτάρ (1967)
Βυζαντινή ραψωδία (1968)
Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι (1968)
Όσο υπάρχει έρωτας (1970)
Κυνηγημένοι εραστές (1973) [Στράτος]
Μέδουσα (1977)
Αλεμάγια (2004)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/roubanist?fref=pb&hc_location=friends_tab

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΒΑΛΑΚΟΥ

Αντιγόνη Βαλάκου
Διακεκριμένη ελληνίδα ηθοποιός, με σημαντική παρουσία στο θεατρικό σανίδι. Η Αντιγόνη Βαλάκου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930 και σε ηλικία 16 ετών εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Το πάθος της για την υποκριτική ήταν τόσο μεγάλο, που κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου, φοιτά παράλληλα στο «Θεατρικό Σπουδαστήριο» του Βασίλη Ρώτα. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται στη σκηνή με το θίασο του Αιμίλιου Βεάκη στο έργο «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη (1946). Στη συνέχεια συνεργάζεται με το θίασο της Κατερίνας και αργότερα με το θίασο Μανωλίδου - Αρώνη - Χατζίσκου (1951 - 1952), όπου διακρίθηκε σε ρόλους ενζενί. Το 1952 προσλήφθηκε από το Εθνικό Θέατρο και υποδύθηκε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα Σέξπιρ («Χειμωνιάτικο Παραμύθι»), Μόργκαν («Ο Δρόμος του Ποταμού»), Σο («Ο Άνθρωπος του Διαβόλου») και Ανούιγ («Κολόμπ»), Μίλερ («Δοκιμασία») και Σοφοκλή («Αντιγόνη», «Ηλέκτρα»). Συνεργάστηκε, ακόμη, με το ΚΘΒΕ και με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Το 1958 συγκρότησε και δικό της θίασο. Ανάμεσα στις σπουδαιότερες ερμηνείες της συγκαταλέγονται αυτές της Οφήλιας στον «Άμλετ» του Σέξπιρ (1955) με τον θίασο του Εθνικού Κήπου, της «Άννα Φρανκ» με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη, που έγραψε ιστορία και της χάρισε το 1957 το θεατρικό έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη», της «Ηλέκτρας» σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου που ανέβηκε το 1972 και έκλεψε τις εντυπώσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με πιο πρόσφατες της «Ρόουζ» στο ομώνυμο έργο του Μάρτιν Σέρμαν (2000) και της θρυλικής «Μαντάμ Φλο» στην ομώνυμη κωμωδία του Στίβεν Τίμπερλέι (2011), που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της. Από το 1953 έλαβε μέρος και σε πολλές ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Οι Ουρανοί Είναι Δικοί Μας» του Ντίνου Δημόπουλου, «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου, «Το Αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Χαμένα Όνειρα» του Αλέκου Σακελλάριου κ.ά. Παράλληλα δούλεψε στο ραδιόφωνο και αργότερα στην τηλεόραση, συνήθως σε μεταφορές θεατρικών έργων. Η σπουδαία θεατρίνα υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι, σε μια καλλιτεχνική πορεία που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις. Σεμνή, αξιοπρεπής, με τεράστιο ρεπερτόριο, που καλύπτει εξήντα χρόνια πορείας στο ελληνικό θέατρο, η Αντιγόνη Βαλάκου «έσβησε» στον « Ευαγγελισμό», όπου νοσηλευόταν, αργά το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου του 2013.
Φιλμογραφία
Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953) [Σπουργιτάκι]
Ο δρόμος με τις ακακίες (1954) [Λένα Πετρή]
Γκόλφω (1955) [Γκόλφω]
Η μοίρα γράφει την ιστορία (1957) [Άννα]
Της τύχης τα γραμμένα (1957) [Έλσα]
Το αμαξάκι (1957) [Αννούλα]
Η μοίρα γράφει την ιστορία (1957) [Άννα]
Κρυστάλλω (1959) [Κρυστάλλω]
Φλογέρα και αίμα (1961) [Ρηνιώ Βλαχοπανάγου]
Χαμένα όνειρα (1961) [Λίζα Ζέριγκα]
Όταν ξυπνά το παρελθόν (1962) [Έλσα Βελλίδη]
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962) [Μαρία]
Δύο μάνες στο σταυρό του πόνου (1962)
Αθώα η ένοχη (1963) [Άννα Απέργη]
Ο μετανάστης (1965)
Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας (1982) [Άννα]
Παραμονή Πρωτοχρονιάς (1994)

ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

Άννα Συνοδινού
Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 22 Νοεμβρίου 1927. Καταγόταν από την Αμοργό. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειας. Μεγάλωσε με σπάνια στοργή και αγάπη και έλαβε ορθόδοξη χριστιανική αγωγή. Σπούδασε στην Αθήνα έως το γυμνάσιο και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Αρίστευσε. Έμαθε ραπτική και νοικοκυριό. Σπούδασε μπαλέτο και μουσική. Είχε διδασκάλους τους Ροντήρη, Τερζάκη, Μελά, Καρθαίο, Μυράτ, Χόρν, Μαρίκα Κοτοπούλη. Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας 17 ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Έλαβε μέρος σε περιοδείες στο εξωτερικό, τιμώντας το όνομα της πατρίδας μας. Συμμετείχε σε πρωτοποριακά γεγονότα: στην ίδρυση του πρώτου θεάτρου κήπου, στο πρώτο κυκλικό θέατρο στην Ελλάδα, και δημιούργησε το πρώτο θέατρο βράχων: το Θέατρο Λυκαβηττού.
Στη δικτατορική περίοδο, 1967-1972, διακόπτει, διαμαρτυρόμενη, τις θεατρικές της δραστηριότητες και μετέχει στην Αντίσταση. Κατασχέθηκαν το θέατρό της στον Λυκαβηττό και το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία στο εξωτερικό. Κατά το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εισαγωγική-εξαγωγική εταιρεία του συζύγου της κ. Γιώργου Μαρινάκη, παλαιού πρωταθλητή. Το 1975 εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών. Το 1977 γίνεται υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών. Από την κοινοβουλευτική έπαλξη διέπρεψε σε προτάσεις και έργα νομοθετικού περιεχομένου για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ, την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, την καλύτερη λειτουργία των μουσικών ιδρυμάτων κ.o. Παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα το 1989 και από το 1990 δεν μετέχει πλέον της πολιτικής ζωής.
Δίδαξε στις Σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη και στην Καλλιτεχνική Εταιρεία Αθηνών. Έλαβε μέρος σε ξένες και ελληνικές ταινίες και σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και στο περιοδικό Πολιτικά θέματα. Τιμήθηκε με παράσημα Ευποιίας και τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Πολιτείας. Παράσημα Ιπποτών Δανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Λιβάνου, Έπαθλο Πιραντέλλο και δύο φορές το Έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη και το μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών.
Η Άννα Συνοδινού έχει από ετών δηλώσει πως θα ερμηνεύει στη σκηνή μόνο χαρακτήρες Ελληνίδων ηρωίδων, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής στην Ελληνίδα γυναίκα που τόσα προσέφερε στην ιστορία της πατρίδας μας. Για το λόγο αυτό, η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων εξέδωσε ψήφισμα τιμής και επαίνου για την Άννα Συνοδινού. Το 1998 εκδόθηκε το βιβλίο της Πρόσωπα καί Προσωπεία, αυτοβιογραφικό χρονικό (Εκδόσεις Βλάσση), και η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου της ανέθεσε την καλλιτεχνική επιμέλεια της σειράς «Έργα Ελλήνων Κλασικών» σε CD: 1ο) Διονύσιος Σολωμός, 2ο) Χριστός Κύριος. Πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 2016.
Φιλμογραφία
Θανασάκης ο πολιτευόμενος (1954) [Μαίρη Καπλάνη-Γκοβότσου]
Δολάρια και όνειρα (1956)
Ο άνθρωπος του τραίνου (1958) [Μαντώ Κωστοπούλου]
Ηλέκτρα (1962) (II)
Ο Λέων της Σπάρτης (1962) [Γοργώ]
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.top250.tv/
ΑΠΟ ΤΟ http://www.kastaniotis.com/

ΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Τάκης Εμμανουήλ
Ο Τάκης Εμμανουήλ γεννήθηκε το 1933 στο Μεσολόγγι και σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Το 1960 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή με το έργο Ιφιγένεια του Ευρυπίδη που ανέβηκε στην Επίδαυρο από το Αρχαίο Αττικό Θέατρο. Οι θεατρικές του εμφανίσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 1965 σε διάφορους θιάσους. Το 1960 έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά παίζοντας στην ταινία ''Το Ποτάμι'' του Νίκου Κούνδουρου. Είχε την τύχη να παίξει στο ξεκίνημα της καριέρας του σε σημαντικές ελληνικές ταινίες που σημείωσαν επιτυχία και στο εξωτερικό. Το 1968 ξεκίνησε διεθνή καριέρα παίζοντας σε Αμερική , Αγγλία , Ιταλία και Αυστραλία. Το διάστημα 1979 - 1981 σπούδασε στο Λος Άντζελες σκηνοθεσία , σενάριο και παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με την παραγωγή ιδρύοντας δική του εταιρεία. Είχε λάβει μέρος σε 21 ελληνικές ταινίες (ή συμπαραγωγές) , ενώ είχε γράψει το σενάριο και είχε σκηνοθετήσει την ταινία ''Μεσάνυχτα Στη Βίλα Νέλλη'' (1963). Συμμετείχε σε 12 ξένες παραγωγές και εμφανίστηκε επίσης σε πολλές αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές (''Ποιος Πληρώνει Τον Βαρκάρη?'' κ.α.). Πέθανε στις 25 Αυγούστου 2017.

Φιλμογραφία
Το ποτάμι (1960)
Ηλέκτρα (1961) [Πυλάδης]
Ουρανός (1962) [Γιάγκος]
Αμόκ (1963)
Πετώντας με τον άνεμο (1963)
Το σημάδι της Αφροδίτης / Μικρές Αφροδίτες (1963) [Τσάκαλος]
Ο κράχτης (1964) [Μιχάλης]
Αλέξης Ζορμπάς - Zorba the Greek (1964) [Μανώλακας]
Η έξοδος του Μεσολογγίου (1965)
Μόνο για σένα (1965) [Λάμπρος Περωτής]
Ου κλέψεις (1965) [Πέτρακας]
Τα δίχτυα της ντροπής (1965)
Όταν σημάνουν οι καμπάνες (1965) [Άλκης Χριστόπουλος]
Η έξοδος του Μεσολογγίου (1965)
Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές (1965) [Λάμπρος]
Οι εκδικηταί (1966)
Τα σκαλοπάτια (1966)
Έρωτας στην καυτή άμμο - The Runaway (1966) [Άγγελος]
Ο δραπέτης (1967)
Ματωμένη γη (1967) Ηθοποιός [Κώστας]
Εκείνος κι εκείνη (1967)
Καταραμένη αγάπη (1968)
Οικογένεια Χωραφά (1968)
Βαριά κατάρα ο διχασμός (1968) [λοχίας Ουράνης]
Ο κατάδικος (1975) [Πεπονάς ]

ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΙ ''ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ.''..-ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΕ Η ΑΥΛΑΙΑ.. 

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Δέσποινα Στυλιανοπούλου
Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου είναι Ελληνίδα ηθοποιός, πρωταγωνίστρια και θιασάρχης.
Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1932 στη Μεσσήνη. Σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη Δραματική Σχολή Δημήτρη Ροντήρη, απ' την οποία και αποφοίτησε το 1959.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο το 1960, στην ταινία «Ξένος της νύχτας» και έκτοτε καθιερώθηκε σε ρόλους κωμικούς. Ο πλέον συνηθισμένος ρόλος της ήταν αυτός της επαρχιώτισσας οικιακής βοηθού που πετούσε συνέχεια «μαργαριτάρια». Επίσης έπαιζε τη λαϊκή κοπέλα σε μη πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το έτος 1967, σε πολλούς καλλιτεχνικούς κύκλους θεωρήθηκε «έτος Στυλιανοπούλου», επειδή είχε συμμετάσχει σε 12 διαφορετικές ταινίες μέσα στον ίδιο χρόνο.
Για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης στο θέατρο Αυλαία του Πειραιά. Σύζυγος της υπήρξε ο τραγουδιστής Πέτρος Μήλας (παντρεύτηκαν το 1976 και το 1977 χώρισαν) και αργότερα είχε μακροχρόνιο δεσμό με τον παραγωγό Κώστα Καραγιάννη.
Φιλμογραφία
Ο ξένος της νύχτας (1960)[Αγνή] 
Ο παληκαράς (1961) [Λεονόρα]
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)[φίλη Αλίκης]
Κορόιδο γαμπρέ (1962) [Ματίνα]
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962)
Γαμπρός για κλάματα (1962)
Η μεγάλη θυσία (1962) 
Το ταξίδι (1962) [(γειτόνισσα)]
Αν έχεις τύχη... (1964) [(υπάλληλος)]
Ο πολύτεκνος (1964)
Κόσμος και κοσμάκης (1964) [Ασημίνα]
Ένας μεγάλος έρωτας (1964)
Τα δίδυμα  (1964) [Αννούλα]
Ανεμοστρόβιλος (1964) [Καίτη Γιαννακά]
Τα δίδυμα (1964) [Αννούλα]
Το βλακόμουτρο (1965)
Το φυλαχτό της μάνας (1965) [Αλίκη]
Εισπράκτωρ 007 (1966) [Βαγγελιώ]
Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)
Λουίζα (1966)[Κατερίνα]
Ο εξυπνάκιας (1966) [Φανή]
Η αρτίστα (1966) [Σταυρούλα]
Το χρήμα ήταν βρώμικο (1967) [η σύζυγος του Γιάννη]
Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967) [χήρα Μιλτιάδη]
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967) [Μαργαρίτα]
Η παιχνιδιάρα (1967) [Ευδοξία «Οξεία» Σκορδαλού]
Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας (1967) [Ουρανία Χρυσού]
Ο γεροντοκόρος (1967) [Δέσποινα] 
Ουδείς αναμάρτητος (1967)
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967) [Δήμητρα Καραστεφάνου]
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) [Ουρανία]
Χαρτορίχτρα (1967) [Φρόσω]
Σαπίλα και αριστοκρατία (1967) [Ντέπυ]
Η γόησσα (1967)
Η αγάπη μας (1968) [Χριστίνα]
Η θυρωρίνα (1968)
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968) [καλλιτέχνις νυχτερινού κέντρου]
Ο πεθερόπληκτος (1968) [Σουλτάνα]
Ο γίγας της Κυψέλης (1968) [Ζαμπέτα]
Ο τρελός τάχει 400 (1968) [Ασημίνα]
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) [Σοφία]
Η αρχόντισσα της κουζίνας (1969) [Ασημίνα]
3 τρελοί για δέσιμο (1969) [Ευανθία Αντζουλάτου]
Ξύπνα καημένε Περικλή (1969)
Το αφεντικό μου ήταν κορόιδο (1969) [Μελπομενη]
Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969) [Κατερίνα Μαριόλη]
Ο γίγας της Κυψέλης (1969) [Ζαμπέτα Ζαμπετάκου]
Ο μπλοφατζής (1969) [Κλειώ]
Ο τζαναμπέτης (1969) [Λόλα Ντούκουνα]
Η ταξιτζού (1970) [Δέσποινα]
Ο νάνος και οι επτά Χιονάτες (1970) [Ζωή]
Φουκαράδες και λεφτάδες (1970) [Μαρία] 
Ένα αγόρι... αλλοιώτικο απ' τ' άλλα (1971) [Μαρίνα Βαρδαλιά]
Η εφοπλιστίνα (1971) [Δέσποινα Καρανίκα]
Απ' τ' αλώνια στα σαλόνια (1972) [Μαγδάλω]
Δουλικό αμέσου δράσεως (1972) [Δέσποινα]
Η προεδρίνα (1972) [Δέσποινα Καρούμπα]
Μονά... ζυγά δικά μου... (1979) [Δέσποινα]
Πέστα χρυσόστομε (1983) [Στάσα]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΜΑΡΩ ΚΟΝΤΟΥ

Μάρω Κοντού
Η Μάρω Κοντού είναι ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στο Κουκάκι στις 21 Ιουνίου 1934 (άλλη πηγή αναφέρει το 1935 κι άλλη το 1937) ενώ κατάγεται από τα Ψαρά. Αποφοίτησε από το Γ' Γυμνάσιο Θηλέων Μακρυγιάννη. Παράλληλα ολοκλήρωσε τη σχολή χορού, σημερινή Κρατική Σχολή Χορού, εξασφαλίζοντας και μια υποτροφία για τη σχολή HLADEK στη Γερμανία. Η πρώτη επαγγελματική της ενασχόληση άρχισε το 1954 στο χορό Αρχαίας Τραγωδίας του Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε μέχρι το 1958. Έλαβε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος της ηθοποιού, ως εξαιρετικό ταλέντο, από Ανώτατη Κρατική Επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Το 1959 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, δίπλα στον Δημήτρη Χόρν, με το έργο Ρομανσέρο του Ζακ Ντεβάλ.
Σε διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα πέντε ετών θεατρικής και κινηματογραφικής καριέρας, πρωταγωνίστησε σε 61 ταινίες μεγάλου μήκους και 90 Θεατρικά έργα, Ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.
Υπήρξε βουλευτής στην Α' Περιφέρεια Αθηνών, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η αρχική της θητεία ήταν από τις 29 Ιουλίου 1999, μέχρι και τον Απρίλιο του 2000.Ορκίστηκε για τρίτη φορά στο βουλευτικό θώκο τον Ιανουάριο του 2007, ως πρώτη επιλαχούσα των εκλογών του 2004, λόγω της παραίτησης του Νικήτα Κακλαμάνη, ο οποίος έθετε εκείνη την περίοδο υποψηφιότητα για τη θέση του Δημάρχου Αθηναίων. Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 έλαβε την 12η θέση ανάμεσα στους υποψηφίους της Νέας Δημοκρατίας στην Α' Αθηνών και δεν εκλέχθηκε.
Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει με επιτυχία έκθεση στη Γκαλερί Αντήνωρ το 1993. Πίνακάς της εκτίθεται στο Μουσείο ΒΟΡΡΕ.
Διετέλεσε ακόμα Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, την περίοδο 1994 - 2002 επί Δημαρχίας Δ. Αβραμόπουλου. Υπήρξε Πρόεδρος του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθήνα 9.84 (1995 - 2002), και δύο χρόνια Πρόεδρος του κέντρου βρεφών "ΜΗΤΕΡΑ" (2004 - 2006).
Υπήρξε παντρεμένη με τον διευθυντή φωτογραφίας της Φίνος Φιλμς Αριστείδη Καρύδη-Φουκς.
Φιλμογραφία 

Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)
Κυνηγώντας τον έρωτα (1956)
Ο άνθρωπος του τραίνου (1958)
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959) [Ζανέτ Φλωρά]
Έγκλημα στα παρασκήνια (1960) [Έλενα Παυλίδη]
Ένας δον Ζουάν για κλάμματα (1960)
Στην πόρτα της κολάσεως (1960)
Τα κίτρινα γάντια (1960) [Ρένα Καλλιγαρίδη]
Τρεις κούκλες κι εγώ! (1960) [Ντόλη]
Αντιγόνη (1961) [Ισμήνη]
Αλλοίμονο στους νέους (1961) [Ρίτα]
Ο άντρας της γυναίκας μου (1962) [Λουλού]
Ο τρίτος δρόμος (1963)[Νόρα Σαγιάννη]

Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963) [Φωφώ Βλάσση]
Το κάθαρμα (1963) [Μάγδα «Μαρκησία»]
Ο καθώς πρέπει (1963) [Ελένη]
Η σοφερίνα (1964) [Λιλή Χαρίδημου]
Ο κράχτης (1964) [Γιούλα Μπογκοσιάν]
Γάμος αλά... Ελληνικά (1964) [τραγουδίστρια]
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965) [Ελένη Κοκκοβίκου]
Υιέ μου... υιέ μου... (1965) [Ρένα Παπασάββα]
Ο επαναστάτης (1965) [Άννα Αποστόλου]
Αχ!.. και νά΄μουν άντρας (1966) [Στέλλα / Αλέκος]
Μια γυναίκα κατηγορείται (1966) [Ελεονώρα Δενδρινού]
Οι στιγματισμένοι (1966) [Έφη]
Ο πουλημένος άνθρωπος (1967) [Βάνα Ζαπαντή]
Ο αχόρταγος (1967) [Λένα Καμπάνταη]
Ο γεροντοκόρος (1967) [Μαίρη Αγγελίδου]
Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1967) [Μαίρη Χατζηθωμά (Κωνσταντινίδου)]
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968) [Μαρίνα Γιαννά]
Μια Ιταλίδα απ' τη Κυψέλη (1968) [Μπιάνκα]
Οικογένεια Χωραφά (1968) [Μαρίκα]
Μπροστά στην Αγχόνη (1968) [Στέλλα Λίβα]
Ο μπλοφατζής (1969) [Έλλη (Μιράντα)]
Ο τζαναμπέτης (1969) [Βέρα Ρογγάνη]
Ένας τρελός γλεντζές (1970) [(ρεσεψιονίστ)]
Κρίμα... το μπόι σου (1970) [Δανάη Τριανταφυλλίδη (Ροδανά)]
Οι τρεις ψεύτες (1970)
Η κρεββατομουρμούρα (1971) [Κούλα Τσιφικλή]
Ο φαφλατάς (1971) [Τζίνα Ρόζα]
Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971) [Εύα Πετυχάκη]
Της ζήλιας τα καμώματα (1971) [Χριστίνα Καράλη]
7 χρόνια γάμου (1972) [Έφη Φωτίου]
Συμμορία εραστών (1972) [Έλενα Γεωργιάδου-Βαγιάνου]
Ο φαλακρός μαθητής (1979) [(υπουργός)]
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο ποδόγυρος (1980) [Μαριάννα Δερμούζου]
Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981) [Ρένα Σκουλαρίκου]
Τα καμάκια (1981)
Το μεγάλο κανόνι (1981) [Μάρθα Απαλοχέρη]
Σενάριο (1985) [Φίφη Γιαβρόγλου]

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.retromaniax.gr/
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΓΚΑΣ

Δημήτρης Λιάγκας
Γεννήθηκε στη Λάρισα στις 26 Ιουνίου 1944. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού θεάτρου το 1968.
Φιλμογραφία

Ο κατατρεγμένος (1966)
Ένας χίππυς με τσαρούχια (1970)
Η θεία μου η χίπισσα (1970)
Ο παρθενοκυνηγός (1980)


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Γιώργος Χαραλαμπίδης
Γεννήθηκε στους Ασωμάτους Ροδόπης το 1938 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, από όπου αποφοίτησε το 1960. Ιδρυτής του θιάσου Νέα Πορεία, με στόχο τη διαμόρφωση ενός αντιπροσωπευτικού Λαϊκού Ελληνικού Θεάτρου. Ο θίασος στεγάστηκε σε διάφορα θέατρα και περιόδευσε σε Ελλάδα και εξωτερικό. Υπήρξε υπεύθυνος αρχαιολογικής και λαογραφικής έρευνας για το γυναικείο μοναχισμό με αντίστοιχη τηλεοπτική εργασία στην ΕΡΤ2 με τον τίτλο «Γυναικεία μοναστήρια» (1995-1997).  Πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου 2016.
Φιλμογραφία
Αμόκ (1963)
Καημοί στη φτωχογειτονιά (1965)[ποδοσφαιριστής, εκ των μνηστήρων της Μαρίκας]
Οι νέοι θέλουν να ζήσουν (1965)
Οι εχθροί (1965)
Μέχρι το πλοίο (1966)
Το κορίτσι με τα βουρκωμένα μάτια (1966) [Γιώργος]
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
Μέχρι το πλοίο (1967)
Η ώρα της οργής (1968)
Ο μεγάλος διχασμός (1968)
Η νεράιδα και το παλικάρι (1969)
Το λεβεντόπαιδο (1969)
Βαβυλωνία (1970)
Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970)
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) 
Βαβυλωνία (1970)
Εσχάτη προδοσία (1971)
Η κόρη του ήλιου (1971)
Μαντώ Μαυρογένους (1971)
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)
Οι αμαρτωλοί (1971)
Ιφιγένεια (1977)
1922 (1978)
Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι (1982)
Αντίστροφη μέτρηση (1984)
Εις μνήμην Χάρρυ Κλυνν (1984)
Μπορντέλο  (1985)
Κοράκια (1991)
Σιωπητήριο (1992) [Στάθης]
Κρυστάλλινες νύχτες (1992)
Ο ανθός της λίμνης (1999) [γείτονας]
Είναι ο Θεός μάγειρας; (2004) [μάγειρας στη λέσχη]
El Greco (2007) [πατέρας Θεοτοκόπουλος]
Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (2012)

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

ΝΕΛΛΗ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Αγγελιδου Νέλλη
Γεννήθηκε το 1927. Το πραγματικό της όνομα είναι Ακεστορίδου. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν από όπου και αποφοίτησε το 1955. Τους πρώτους ρόλους της τους έπαιξε στο «Θέατρο Τέχνης» με έργα ρεπερτορίου από την παγκόσμια και ελληνική δραματουργία. Στο Εθνικό Θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1959 στον "Ιουλιανό τον Παραβάτη" του Νίκου Καζαντζάκη και μέχρι την τελευταία της εμφάνιση ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους.
Αξιομνημόνευτη ήταν η τελευταία της εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο, το 2001, στις "Φάλαινες του Αυγούστου" του Ντέιβιντ Μπέρυ μαζί με την Αντιγόνη Βαλάκου και τη Βέρα Ζαβιτσιάνου.
Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας σταδιοδρομίας της έλαβε μέρος στα Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ του εξωτερικού. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες: "Παράνομοι", "Ο θάνατος θα ξανάρθει", "Ψωμί για έναν δραπέτη", "Ανατολική περιφέρεια", "Ήλιος του θανάτου", "Εκατόν είκοσι ντεσιμπέλ".
Στην τηλεόραση έπαιξε στις σειρές "Αστροφεγγιά", "Τα τρελά πουλιά", "Νυχτερινές καμπάνες" και "Η λυγερή". Έλαβε επίσης μέρος σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές. Έχει τιμηθεί με το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη», και το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας για την ερμηνεία της στην ταινία «ο Ήλιος του θανάτου».
Το 1988 τιμήθηκε από την Ελληνική ραδιοφωνία για την προσφορά της στον πολιτισμό. Από τις τελευταίες θεατρικές εμφανίσεις της ήταν ο μονόλογος του Αντώνη Δωριάδη «Η αναχώρηση, ή καρκίνος του λάρυγγος" το 2003.
Από το 1959 έως το 2001 έλαβε μέρος σε 23 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου. Πέθανε στις 6 Οκτωβρίου 2014.
Φιλμογραφία
Οι παράνομοι (1958)
Ο θάνατος θα ξανάρθει (1961) [Έλενα]
Ψωμί για έναν δραπέτη (1967)
Ραντεβού με μια άγνωστη (1968)
Ο ήλιος του θανάτου (1978) [Ρουσάκη]
Ανατολική περιφέρεια (1979)
Ομίχλη κάτω απ`τον ήλιο (1980) [Αμαλία]
120 ντεσιμπέλ (1987) [Ευγενία]
ΑΠΟ ΤΟ http://www.enikos.gr/

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΟΥΒΑΝΕΛΗΣ

Γιώργος Γιουβανέλης
Φιλμογραφία

Πόνεσα πολύ για σένα (1964)
Τα δάκρυα μου είναι καυτά (1964)
Δύσκολοι δρόμοι (1965) [μικρός]
5.000 ψέμματα (1966) [Δημητράκης]
Αιχμάλωτοι του πεπρωμένου (1966)
Το σπίτι των ανέμων (1966) [μικρός Ιορδανίδης]
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)
Του χωρισμού το τραίνο (1967)
Το χρήμα ήταν βρώμικο  (1967)
Η κοινωνία μας αδίκησε (1967)
Γυμνοί στο δρόμο (1969)
Ένας άνδρας με συνείδηση (1969) ["σπουργίτης"]
Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969) [μικρός]
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969) 
Το φθινόπωρο μιας καρδιάς (1969)
Φίλησέ με πριν Φύγεις για πάντα (1969)
Φτωχογειτονιά αγάπη μου (1969) [Παντελής]
Η μεγάλη Ανάσταση (1969)
Εσένα μόνο αγαπώ (1970) [Κωνσταντής]

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΛΑΒΕΤΑΣ

Δημήτρης Μαλαβέτας
Ο Δημήτρης Μαλαβέτας (Αθήνα, 13 Ιανουαρίου 1939 - 1 Απριλίου 1988), ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Πατέρας του ήταν ο δημοσιογράφος Θωμάς Μαλαβέτας, ο οποίος δολοφονήθηκε από τους κομουνιστές στη διάρκεια του Εμφυλίου τον Δεκέμβριο του 1944, και μητέρα του η Μαρία Τζαμαρέλου, η οποία διετέλεσε γραμματεύς του Εθνικού Θεάτρου. Ο Μαλαβέτας φοίτησε στο Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών και κατόπιν στη σχολή του Βασιλικού Βρετανικού Θεάτρου. Εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο αρκετά χρόνια, γυρίζοντας παράλληλα όλο τον κόσμο. Αφού αποχώρησε από το Εθνικό Θέατρο, εργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, σε διαφόρους θιάσους.
Σκηνοθέτησε ανάμεσα σε άλλα, τα έργα «Υπέρλαμπρο Αστέρι», «Νεκρικοί Διάλογοι του Λουκιανού», «Ορφέας και Ευρυδίκη». Ήταν πρωταγωνιστής στη «Μικρή Καλύβα», με το θίασο της Άννας Φόνσου και στη «Γλυκειά Ίρμα» με την Έλλη Λαμπέτη. Αργότερα σκηνοθέτησε τη «Γλυκειά Ίρμα» με πρωταγωνιστές, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Κώστα Καρρά και τη Μαριάννα Τόλη. Έπαιξε στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού, στις παραστάσεις «Αντώνιος και Κλεοπάτρα» και «Αντιγόνη», καθώς και στις «Βάκχες» στην Επίδαυρο. Το τελευταίο έργο στο οποίο συμμετείχε ως ηθοποιός ήταν το «Λίγο πιο νωρίς - λίγο πιο αργά» στο Θέατρο Αλίκη. Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Παγκράτι και μετά αποδείχτηκε ότι αυτοκτόνησε.Κηδεύτηκε με παρουσία πολύ κόσμου στο νεκροταφείο του Βύρωνα. Τακτικά απήγγειλε ποιήματα στον «Τιπουκείτο». Ηχογράφησε ποιήματα του Κωστή Παλαμά και του Κωσταντίνου Καβάφη.
Είχε τιμηθεί με το βραβείο της Λαίδης Φλόρα Ρόμπσον. 
Φιλμογραφία
Ο βάλτος (1973) [Βασίλης]
Όταν οι γυναίκες αγαπούν (1967)

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ