ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΥΛΒΑ

Χριστίνα Σύλβα
Η Χριστίνα Σύλβα ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και θιασάρχης. Γεννήθηκε στην Αθήνα ως Σύλβια Πουλοπούλου το 1936 (άλλη πηγή αναφέρει το 1934). Φοίτησε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Υπήρξε συμπρωταγωνίστρια του Λάμπρου Κωνσταντάρα. Συνεργάσθηκε με πολλούς θεατρικούς θιάσους. Πέθανε το 1994 από καρκίνο και ετάφη στο Κοιμητήριο της Δάφνης. Ήταν παντρεμένη με τον θεατρικό επιχειρηματία Δημήτρη Μαρκομιχελάκη και είχε δύο κόρες.
Φιλμογραφία
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) [Κρυστάλλω]
Μακρυά απ' τον κόσμο (1958) [Λουκιανή Βαλιανού]
Τρεις μάγκες στο παρθεναγωγείο (1959)
Τυφλός άγγελος (1960) [Νίνα] 
Το αγρίμι (1960)[Κάκια Παγουλάτου]
Το γεφύρι του πεπρωμένου (1960) [Ζωή]
Μετά την αμαρτία (1960) [Χριστίνα]
Λύτρωσέ με αγάπη μου (1960) [Σοφία]
Θυσιάστηκα για το παιδί μου (1960) [Μαρίνα]
Καραγκούνα (1961) [Μάρω]
Μην κλάψεις για μένα (1961)
Λάθος στον έρωτα (1961) [Άννα Μίχαλου]
Μάνα μου, παραστράτησα (1961) [Μαρίνα] 
Στέγνωσαν τα δάκρυά μας (1961) [Μαρία]
Η μεγάλη θυσία (1962) [Χριστίνα]
Πονεμένη μητέρα (1962) [Νατάσα]
Εξομολόγησις μιας μητέρας (1962)
Αφοσίωση (1963) [Έλλη]
Το μεγάλο μυστικό (1963)
Όλα, και τη ζωή μου ακόμα (1963)
Ανεμοστρόβιλος (1964) [Φανή]
Το ρομάντζο μιας καμαριέρας (1965) [Κατερίνα]
Ο μεγάλος διχασμός (1968) [Στέλλα Μπάρη]
Τζέιν Έυρ (1968)
Τα λιονταράκια (1974)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΗΣ

Βασίλης Μεσολογγίτης
Ο Βασίλης Μεσολογγίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1906, όπου ο πατέρας του, χιώτικης καταγωγής, δραστηριοποιούνταν στις επιχειρήσεις. Όταν τα σύννεφα πάνω από το μικρασιατικό μέτωπο άρχισαν να πυκνώνουν, η οικογένεια μεταφέρθηκε στην Αθήνα, στα 1921, και ο νεαρός Βασίλης φοιτά στη Νομική, προκειμένου να αναλάβει τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Όμως, η κλίση του προς τη λογοτεχνία σύντομα θα τον κερδίσει, με αποτέλεσμα να βάλει στην άκρη για πάντα τα νομικά του βιβλία και να επιδοθεί στο μόνο επάγγελμα που ταίριαζε στον ατίθασο χαρακτήρα του («είμαι τύπος που δεν μπορώ να κλειστώ πουθενά», έλεγε πολλά χρόνια αργότερα σε συνέντευξή του) και το συγγραφικό του ταλέντο: τη δημοσιογραφία.
Από το 1926 μέχρι το 1932 θα εργαστεί στις εφημερίδες της εποχής Αστραπή, Χρονογράφος και Ελληνικόν Μέλλον, ενώ παράλληλα θα αρχίσει να δημοσιεύει και τα πρώτα λογοτεχνικά του κείμενα σε περιοδικά της εποχής, όπως ο Νουμάς ή οι Νέοι Άνθρωποι και πολλά άλλα.
Όμως η μεγάλη στροφή στη ζωή του Β. Μεσολογγίτη θα γίνει στα 1932, όταν «σαλτάρει ξαφνικά στο παλκοσένικο», όπως σημειώνει στην ίδια συνέντευξή του. Και επρόκειτο κυριολεκτικά για «σάλτο», αφού το λογοτεχνικό του ταλέντο και ένα τυχαίο γεγονός ήταν αυτά που τον έσπρωξαν στο παλκοσένικο. Συγκεκριμένα, το 1932, ο Β. Μεσολογγίτης, δημοσιογράφος πλέον με γνωριμίες στην «πιάτσα» των ηθοποιών του μουσικού θεάτρου, δίνει κείμενά του στον πρωταγωνιστή και θιασάρχη Νίκο Μηλιάδη για τη σατιρική επιθεώρηση Η πεισματάρα (όπου έπαιζαν, μεταξύ άλλων, οι Κάκια Μένδρη και Καίτη Ντιριντάουα). Η αρρώστια ενός ηθοποιού υπήρξε γι αυτόν η απρόσμενη ευκαιρία για να ερμηνεύσει ο ίδιος στο σανίδι τα κείμενά του.
Η εμπειρία αυτή θα αποβεί καθοριστική για τον Βασίλη Μεσολογγίτη. Θα εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία για χάρη του θεάτρου και το άστρο του θα αρχίσει να μεσουρανεί καθʼ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου στον χώρο της επιθεώρησης, του βαριετέ και του μουσικού θεάτρου.
Στη διάρκεια της Κατοχής συνεχίζει τις εμφανίσεις του στην Αθήνα, αλλά και στην επαρχία, όπου συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς, μαζί με τους Καλή Καλό και Νίκο Φέρμα. Παράλληλα, δραστηριοποιείται στους κόλπους του ΕΑΜ και στη λειτουργία συσσιτίων για τους αναξιοπαθούντες ηθοποιούς. Τα Δεκεμβριανά τον βρίσκουν να δίνει παραστάσεις μαζί με την Κ. Ντιριντάουα σε ένα θεατράκι προς το Γαλάτσι, περιοχή όπου κυριαρχούσαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Μολονότι μια δεξιά εφημερίδα της εποχής κατηγόρησε το θεατρικό αυτό ζευγάρι ότι... «επικεφαλής Αρμεναίων κατέλαβαν την Ασφάλεια» (!), θα συνεχίσει σε όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου τις εμφανίσεις του, έχοντας πλέον καθιερωθεί ως χαρακτηριστικός «τύπος» στο ελαφρύ θέατρο, όπως και αργότερα ως κωμικός, συμμετέχοντας σε (συγκριτικά λίγες) ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου την περίοδο 1957-1963.
Όμως, πέρα από το «σαράκι» του ηθοποιού, τον Βασίλη Μεσολογγίτη έτρωγε από νωρίς και το «μικρόβιο» του συνδικαλισμού. Ήδη από το 1931 γίνεται μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και το 1934 ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Αλλά το μετερίζι από το οποίο θα διαπρέψει θα είναι εκείνο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Ήδη από τα 1947 εκτίθεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις αρχαιρεσίες, αλλά στο Δ.Σ. θα εκλεγεί για πρώτη φορά το 1951. Το 1952 θα αναλάβει την προεδρία του ΣΕΗ, αντικαθιστώντας τον θανόντα Ευ. Μαγκλιβέρα, θέση στην οποία θα επανεκλέγεται διαρκώς για 15 συνεχή χρόνια, μέχρι την κατάργηση των εκλεγμένων διοικήσεων των σωματείων από τη δικτατορία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του θα επιτύχει πολλές βελτιώσεις της επαγγελματικής θέσης των ηθοποιών, όπως η καθιέρωση Συλλογικής Σύμβασης, ο διαχωρισμός του Ταμείου Αλληλοβοήθειας από το Σωματείο, η ίδρυση του Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων, αλλά θα βάλει μπροστά κι ένα μεγαλόπνοο σχέδιο για τη δημιουργία δημοτικών θεάτρων στην επαρχία, στο οποίο θα μπορούσε κανείς να ανιχνεύσει τα σπέρματα της ιδέας για την ίδρυση των σημερινών ΔΗΠΕΘΕ. Ως πρόεδρος του ΣΕΗ συμμετείχε επίσης στην Επιτροπή των 115 Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων και σε όλους τους αγώνες για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος κατά τη δεκαετία του 1960.
Μετά τη δικτατορία, έχοντας ήδη συνταξιοδοτηθεί, ο Β. Μεσολογγίτης, συνεχίζοντας το λογοτεχνικό του έργο, εκτέθηκε ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές και ως υποψήφιος δήμαρχος Ν. Σμύρνης, επικεφαλής κοινού ψηφοδελτίου ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ, το 1975.
Ο Βασίλης Μεσολογγίτης έφυγε από τη ζωή στις 30 Απριλίου 1988, σε ηλικία 82 ετών.

Φιλμογραφία
Έχει θείο το κορίτσι / Ο θείος της Βιολέττας (1957) [Πίτερ]
Ο κόμης... Χατζηχρήστος (1958)
Φλογέρα και Αίμα (1961)
Οι δυο αλεπούδες (1963)
Πολιορκία (1963)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.avgi.gr/

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Γιάννης Αποστολίδης
Πραγματικό όνομα Ρεβύθης. Γεννήθηκε το 1894. Γνωστός ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου στη διάρκεια της πολυετούς σταδιοδρομίας του (εμφανίστηκε το 1913 και συνταξιοδοτήθηκε το 1970) συνεργάστηκε και με θιάσους ποικίλου ρεπερτορίου και με μουσικούς θιάσους. Έτσι, λ.χ. το 1920 εμφανίστηκε (στον ρόλο του «Μπλαζέ») στην επιθεώρηση «Πειρασμός» του Αιμ. Δραγάτση (Θέατρο «Πανόραμα») και λίγο αργότερα στην επιθεώρηση «Καμπαρέ» του Π. Δημητρακόπουλου (Θίασος Μ. Κοτοπούλη). Επίσης, το 1940, εμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Πολεμικές καντρίλιες», κ.λπ. Πέθανε το 1974.
Φιλμογραφία
Για την αγάπη της (1930)
Η θύελλα πέρασε (1943)
Χειροκροτήματα (1944)
Καταδρομή στο Αιγαίον (1946)
Δυο τραγούδια στην Ελλάδα (1946)
Παιδιά της Αθήνας (1947)[Γιώργος Μακρίδης, πατέρας Τάκη]
Ματωμένα Χριστούγεννα (1951) [καπετάν Νικόλας]
Ανοιχτή θάλασσα (1954)[καπτα-Μπάρκος]
Ο δρόμος με τις ακακίες (1954)
Νυχτερινή περιπέτεια (1954)
Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ (1959) [Βένος]
Εκείνοι που ξέρουν ν' αγαπούν (1968)

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

ΣΩΤΗΡΗΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

Σωτήρης Φούντας
Αδελφός του Γιώργου Φούντα. Πέθανε το 2006. 

Φιλμογραφία
Ανεμοστρόβιλος (1964) [Στέλιος Κατρίδης]
Δύσκολοι δρόμοι (1965)
Ο Σακαφλιάς (Στα Τρίκαλα στα δυο στενά) (1967) [Γιώργης Σακαφλιάς]
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)[μπάρμαν]
Η ώρα της οργής (1968)
Πολύ αργά για δάκρυα (1968)
Αγάπη και αίμα (1968)
Η λεωφόρος της προδοσίας (1969)
Ο πρόσφυγας (1969)
Θέλω πίσω το παιδί μου (1969) 
Ο αντάρτης του βάλτου (1969) 
ΟΧΙ (1969)
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970)
Μια γυναίκα στην αντίσταση (1970)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970) [Σάββας]
Ο παιχνιδιάρης (1970)
Σεξομανία (1974)

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

Στέλιος Παπαδάκης
Ηθοποιός και θεατρικός σκηνοθέτης.
Φιλμογραφία
Αστέρω (1959)
Η Νάνσυ την... ψώνισε! (1960)
Η λίμνη των στεναγμών (1959)
Ο άνθρωπος του τραίνου (1958)
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) (I)
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955) (II)
Το αμαξάκι (1957)


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΑΣ


Βασίλης Παπανίκας
Γεννήθηκε 1930 στα Ιωάννινα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έλαβε μέρος σε πολυάριθμες διαλέξεις γνωστών πνευματικών ανθρώπων της χώρας, ερμηνεύοντας κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Πραγματοποίησε πολλές ομιλίες σε όλη την Ελλάδα με θέματα ιστορικά, κοινωνικά, λογοτεχνικά κ. ά. Δίδαξε υποκριτική και αγωγή του λόγου στις δραματικές σχολές Κωστή Μιχαηλίδη, Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου, Νίκου Μπίνα, Μαίρης Γιαννούλη-Μοσχονά, Πειραϊκού Συνδέσμου και Ύδραυλος. Από το 1954 εως το 1975 έλαβε μέρος σε 83 παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου.
Φιλμογραφία
Φτώχεια και αριστοκρατία / Στουρνάρα 288 (1959)
Το κλωτσοσκούφι (1960)
Αμόκ (1963)
Η μάνα της φόνισσας (1989) [ανακριτής]
Ο τελευταίος τίμιος Ρωμηός (1989)
Η καρδιά του πατέρα (1990)
Βασιλική (1997) [Γιάγκος Χρυσομόγλου]

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΙΠΙΝΕΛΗ

Άρτεμις Πιπινέλη
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Γρηγόρη Βαφιά, από όπου αποφοίτησε το 1966. Εδώ και χρόνια, ζει στη Νέα Υόρκη.
Φιλμογραφία
Ο εξυπνάκιας (1966) [Νίτσα]
Η κοροϊδάρα (1967)
Η κόρη μου η ψεύτρα (1967)

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

ΝΤΟΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ


Ντόρα Αναγνωστοπούλου
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936 και πέθανε το 1997 .Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη. Πήρε άδεια άσκησης επαγγέλματος ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Θιασάρχις επί σειρά ετών στο Ρωμέικο Θέατρο που ίδρυσε με το σύζυγό της και μέλος της εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Σύζυγος του ηθοποιού Μπάμπη Τιμοθέου. 
Φιλμογραφία
Μαρία Πενταγιώτισσα (1957)
Ψιτ... κορίτσια! (1959)
Έξω οι κλέφτες (1961)
Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962)[Στέλλα]
Ο θαλασσόλυκος (1964)
Ο θαλασσόλυκος (1964)
Η γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965)[γραμματέας Κωνσταντίνου]
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965)[γειτόνισσα]
Το βλακόμουτρο (1965)
Ευτυχώς... τρελάθηκα! (1966) [Βούλα]
Ο εξυπνάκιας (1966) [Ζέτα]
Ο αχόρταγος (1967)
Τρελός παλαβός και Βέγγος (1967)
Η θυρωρίνα (1968)
Η μεγάλη Ανάσταση (1969)[πελάτισσα μπαρ]