ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
Γεννήθηκε το 1942. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Ελληνικού Ωδείου το 1965. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.
Φιλμογραφία
Τα Χριστούγεννα του αλήτη (1962)
Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος (1962)
Όταν λείπει η γάτα (1962)[πελάτης κέντρου διασκέδασης]
Η νύφη τό΄σκασε (1962)[τουρίστας]
Ο ιππόλυτος και το βιολί του (1963)
Η σωφερίνα (1964)
Γυμνοί στο δρόμο (1969)
Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες (1980)
Χίλια κυβικά τρέλλα (1983)
Made in Greece (1987)
Προς την ελευθερία (1996)
Γυμνοί στο δρόμο (1969)
Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες (1980)
Χίλια κυβικά τρέλλα (1983)
Made in Greece (1987)
Προς την ελευθερία (1996)
ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΣΥΛΛΑΣ
Μιχάλης Δεσύλλας
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1943. Από μικρός έδειξε μεγάλη αγάπη για το θέατρο, ιδιαίτερα για την όπερα. Δεν έχανε παράσταση όταν στο νησί του έφτανε κάποιος θίασος. Σε όσες παραστάσεις έδινε ο κάθε θίασος, ο Μιχάλης ήταν παρών για να μάθει το κάθε τι γύρω απ' το έργο και τους Ηθοποιούς και όχι μόνο. Γινόταν η μασκότ του θιάσου κάθε φορά κι έτσι η παρασκηνιακή ζωή μπήκε από πολύ νωρίς στο πετσί του, δίνοντάς του τη γνώση και το σεβασμό που έδειχναν πάντα οι ηθοποιοί για το χώρο. Έτσι άρχισε να αγκαλιάζει κι'αυτός το θέατρο, στην αρχή με τον τοπικό καλλιτεχνικό σύλλογο ''Ιόνιος Πνοή'', και στη συνέχεια με την ''Καλλιτεχνική Κερκυραϊκή Σκηνή'' παίζοντας σε διάφορα θεατρικά έργα σαν ερασιτέχνης ηθοποιός. Την ίδια αγάπη έδειξε για το τραγούδι και τη Μουσική. Έτσι, στην αρχή και σε πολύ μικρή ηλικία, έκανε σεκόντα στην μητέρα του, όταν εκείνη τραγουδούσε προς μεγάλη απόλαυση της γειτονιάς, στη συνέχεια με τους παιδικούς του φίλους γυρνώντας στα καντούνια τα βράδια -έκαναν καντάδες- και μετά στις Κερκυραϊκές χορωδίες και στις Κερκυραϊκές Ταβέρνες και όχι μόνο. Συνέχισε να τραγουδάει, παράλληλα πάντα με όλες τις άλλες καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Θέατρο, Κιν/γράφο, Τηλεόραση, Ζωγραφική, συγγραφή τραγουδιών, ποίηση θεατρικών έργων, αφηγημάτων, αλλά και μουσικής σύνθεσης. Η εγγραφή στην 1η Δημοτικού, και στην 1η θεωρία της Μουσικής σε κάποια Φιλαρμονική της Κέρκυρας, ήταν τότε δεδομένο για τα παιδιά. Έτσι και ο Μιχάλης γράφτηκε στην 1η Δημοτικού και συγχρόνως και στην Φιλαρμονική εταιρία ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ, που με πρώτο του δάσκαλο στην θεωρία τον Δημ. Ζερνιώτη, άρχισε την πορεία του στον ατελείωτο χώρο της Μουσικής απ' τα 6 του χρόνια. Το αρχικό του όνειρο ήταν η Λυρική σκηνή. Το όνειρο όμως έμεινε μόνο όνειρο, γιατί έχασε τον πατέρα του πολύ ενωρίς, στα 14 του, και έπρεπε να σταθεί στα πόδια του. Στην Φιλαρμονική εταιρία ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ γνώρισε τον μεγάλο του δάσκαλο, τον Κερκυραίο μουσουργό Αλέκο Γκρέκ, όπου και κοντά του έμαθε πιάνο και κλασικό τραγούδι. Ο Μιχάλης έπαιζε πιάνο, κιθάρα, κλαρίνο, φλάουτο, ξυλόφωνο, και vibraphone. Κατάφερε μόνος του να μάθει να μιλάει από λίγα: Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά. Μετά το Στρατιωτικό του έφυγε απ' την Κέρκυρα και ήρθε στην Αθήνα (1969) και συνέχισε τις σπουδές του, στο Ωδείο, Δραματική σχολή, Σχολή καλών τεχνών (σκηνοθεσία), δουλεύοντας πάντα (βιοποριστικά) σαν τραγουδιστής. Το 1975 του εγκρίθηκε η άδεια Ηθοποιού, και δούλεψε για πρώτη φορά σαν επαγγελματίας στο θέατρο Μετροπόλιταν του θεατρικού επιχειρηματία Τάκη Μακρίδη, όπου και έμεινε κοντά του σαν συνεργάτης και φίλος μέχρι το θάνατό του(3.9.1987). Είχε παίξει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, videoταινίες, τηλεοπτικές σειρές, τηλεοπτικά. Θεατρικά, διαφημίσεις κ.α. Τελευταία παρουσία του στην τηλεόραση ήταν η εκπομπή του Αntenna, ''1000 και 1 Συνταγές'' που παρουσίαζαν με την Εφη Θεοχάρη(1989-1994). Ζούσε στην Αθήνα με την γυναίκα του Μαίρη, που ήταν μαζί απ' το 1973. Είχαν ένα γιο τον Αντώνη (1979) που είναι Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Τηλεπικοινωνιών. Πέθανε στις 30 Μαίου 2018.
Φιλμογραφία
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972)
Ο τσαρλατάνος (1973)
Αστερισμός της Παρθένου (1973)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
Οι βάσεις και η Βασούλα (1975)
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976)
Ένα γελαστό απόγευμα (1979)
Οι φανταρίνες (1979)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο Κώτσος στην Ε.Ο.Κ. (1980)
Καθένας με την τρέλλα του... (1980)
Πολίτες δεύτερης κατηγορίας (1981)
Άγριες κότες (1981)
Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος (1982)
Κέρατο στο κέρατο (1982)
Το παιδί του σωλήνα (1982)
Γύφτικη κομπανία (1983)
Ζωή (1995)
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1943. Από μικρός έδειξε μεγάλη αγάπη για το θέατρο, ιδιαίτερα για την όπερα. Δεν έχανε παράσταση όταν στο νησί του έφτανε κάποιος θίασος. Σε όσες παραστάσεις έδινε ο κάθε θίασος, ο Μιχάλης ήταν παρών για να μάθει το κάθε τι γύρω απ' το έργο και τους Ηθοποιούς και όχι μόνο. Γινόταν η μασκότ του θιάσου κάθε φορά κι έτσι η παρασκηνιακή ζωή μπήκε από πολύ νωρίς στο πετσί του, δίνοντάς του τη γνώση και το σεβασμό που έδειχναν πάντα οι ηθοποιοί για το χώρο. Έτσι άρχισε να αγκαλιάζει κι'αυτός το θέατρο, στην αρχή με τον τοπικό καλλιτεχνικό σύλλογο ''Ιόνιος Πνοή'', και στη συνέχεια με την ''Καλλιτεχνική Κερκυραϊκή Σκηνή'' παίζοντας σε διάφορα θεατρικά έργα σαν ερασιτέχνης ηθοποιός. Την ίδια αγάπη έδειξε για το τραγούδι και τη Μουσική. Έτσι, στην αρχή και σε πολύ μικρή ηλικία, έκανε σεκόντα στην μητέρα του, όταν εκείνη τραγουδούσε προς μεγάλη απόλαυση της γειτονιάς, στη συνέχεια με τους παιδικούς του φίλους γυρνώντας στα καντούνια τα βράδια -έκαναν καντάδες- και μετά στις Κερκυραϊκές χορωδίες και στις Κερκυραϊκές Ταβέρνες και όχι μόνο. Συνέχισε να τραγουδάει, παράλληλα πάντα με όλες τις άλλες καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Θέατρο, Κιν/γράφο, Τηλεόραση, Ζωγραφική, συγγραφή τραγουδιών, ποίηση θεατρικών έργων, αφηγημάτων, αλλά και μουσικής σύνθεσης. Η εγγραφή στην 1η Δημοτικού, και στην 1η θεωρία της Μουσικής σε κάποια Φιλαρμονική της Κέρκυρας, ήταν τότε δεδομένο για τα παιδιά. Έτσι και ο Μιχάλης γράφτηκε στην 1η Δημοτικού και συγχρόνως και στην Φιλαρμονική εταιρία ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ, που με πρώτο του δάσκαλο στην θεωρία τον Δημ. Ζερνιώτη, άρχισε την πορεία του στον ατελείωτο χώρο της Μουσικής απ' τα 6 του χρόνια. Το αρχικό του όνειρο ήταν η Λυρική σκηνή. Το όνειρο όμως έμεινε μόνο όνειρο, γιατί έχασε τον πατέρα του πολύ ενωρίς, στα 14 του, και έπρεπε να σταθεί στα πόδια του. Στην Φιλαρμονική εταιρία ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ γνώρισε τον μεγάλο του δάσκαλο, τον Κερκυραίο μουσουργό Αλέκο Γκρέκ, όπου και κοντά του έμαθε πιάνο και κλασικό τραγούδι. Ο Μιχάλης έπαιζε πιάνο, κιθάρα, κλαρίνο, φλάουτο, ξυλόφωνο, και vibraphone. Κατάφερε μόνος του να μάθει να μιλάει από λίγα: Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά. Μετά το Στρατιωτικό του έφυγε απ' την Κέρκυρα και ήρθε στην Αθήνα (1969) και συνέχισε τις σπουδές του, στο Ωδείο, Δραματική σχολή, Σχολή καλών τεχνών (σκηνοθεσία), δουλεύοντας πάντα (βιοποριστικά) σαν τραγουδιστής. Το 1975 του εγκρίθηκε η άδεια Ηθοποιού, και δούλεψε για πρώτη φορά σαν επαγγελματίας στο θέατρο Μετροπόλιταν του θεατρικού επιχειρηματία Τάκη Μακρίδη, όπου και έμεινε κοντά του σαν συνεργάτης και φίλος μέχρι το θάνατό του(3.9.1987). Είχε παίξει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, videoταινίες, τηλεοπτικές σειρές, τηλεοπτικά. Θεατρικά, διαφημίσεις κ.α. Τελευταία παρουσία του στην τηλεόραση ήταν η εκπομπή του Αntenna, ''1000 και 1 Συνταγές'' που παρουσίαζαν με την Εφη Θεοχάρη(1989-1994). Ζούσε στην Αθήνα με την γυναίκα του Μαίρη, που ήταν μαζί απ' το 1973. Είχαν ένα γιο τον Αντώνη (1979) που είναι Μηχανικός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Τηλεπικοινωνιών. Πέθανε στις 30 Μαίου 2018.
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972)
Ο τσαρλατάνος (1973)
Αστερισμός της Παρθένου (1973)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
Οι βάσεις και η Βασούλα (1975)
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976)
Ένα γελαστό απόγευμα (1979)
Οι φανταρίνες (1979)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Ο Κώτσος στην Ε.Ο.Κ. (1980)
Καθένας με την τρέλλα του... (1980)
Πολίτες δεύτερης κατηγορίας (1981)
Άγριες κότες (1981)
Η μανούλα, το μανούλι και ο παίδαρος (1982)
Κέρατο στο κέρατο (1982)
Το παιδί του σωλήνα (1982)
Γύφτικη κομπανία (1983)
Ζωή (1995)
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014
ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα (Περιστέρι) το 1946.
Ηθοποιός, χορευτής, χορογράφος. Έκανε μαθήματα χορού με τις κυρίες Κική Μανιάτη, Αλίκη Βέμπο και Αγάπη Ευαγγελίδη. Χόρεψε με το μπαλέτο του Γιάννη Φλερύ και Λίντα Άλμα. Απόφοιτος σχολής Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών το 1966. Συμμετοχές σε δεκάδες επιθεωρήσεις στα θέατρα Ακροπόλ, Εθνικού κήπου, Μπουρνέλλη, Βέμπο, Χατζηχρήστου κλπ με τους Ορέστη Μακρή, Βλαχοπούλου, Σταυρίδη, Χατζηχρήστο, Ηλιόπουλο, Βασιλειάδου, Μαρίκα Νέζερ, Άννα Μαρία Καλουτά, Αυλωνίτη, Βρανά, Μπελίντα, Γκιωνάκη κλπ. Συμμετοχή σε τηλεοπτικές σειρές ''Κυριακή χωρίς σύννεφα'', ''Εκείνες κι εγώ''με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, ''Τρεις κι ο κούκος'', ''Κλέφτες κι αστυνόμοι'' κλπ
Συμμετείχε σε μεγάλες περιοδείες σε Ευρώπη, Καναδά, Αμερική και Αυστραλία με το Γιώργο Οικονομίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Μαίρη Χρονοπούλου, Σταύρο Παράβα και το Γιώργο Κωνσταντίνου. Επίσης δούλεψε σε νυχτερινά μαγαζιά στην Ελλάδα και το εξωτερικό με τον Γιώργο Οικονομίδη, τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τη Μαίρη Χρονοπούλου και τη Ρένα Κουμιώτη.
Φιλμογραφία
Ο αδελφός μου ο τροχονόμος (1963)
Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965)
Κορίτσια για φίλημα (1965)
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)
Θυσία (1966)
Οι κυρίες της αυλής (1966)
Διπλοπενιές (1966)
Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι (1966)[ναύτης/χορευτής]
Οι θαλασσιές οι χάντρες (1967)
Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967)
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)
Η αρχόντισα κι ο αλήτης (1968)
Το λεβεντόποαιδο (1969)
Η ωραία του κουρέα (1969)
Ο αχαίρευτος (1970)
Σ΄αγαπώ (1971)
Ο κύριος Εξουσίας (1980)
Ο τελευταίος άντρας (1981)
Τροχονόμος Βαρβάρα (1981)
Και το πρώτο κλαρίνο (1988)
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΣΤΟ FB https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και απόφοιτος Ανώτερης Σχολής Ηλεκτρονικών (Σιβιτανίδειος).
Φιλμογραφία
Αδιέξοδο (1970) [πρώην φίλος Στέλλας]
Ερωτομανείς (1971)
Καυτά ψυχρά κι ανάποδα (1971)
Οι σατανάδες της νύχτας (1972)
Ο φαντασμένος (1973)
Λεσβιακός Αύγουστος (1974)
Το σφάλμα (1974)
Ο γυιός μου ο Στέφανος (1974)
Η δαιμονισμένη (1975)
Ο μέτοικος (1975)
Μικαέλα, ο γλυκός πειρασμός (1975)
Καυτές διακοπές (1976)
Επικίνδυνη νύχτα (1976)
Ανώμαλο φορτίο (1977)
Η κόκκινη μαργαρίτα (1990)
El Greco (2007) [da Rimi]
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014
ΑΛΕΞΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
Ο Αλέξης Δαμιανός ήταν Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1921 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ιδρυτής του «Πειραματικού Θεάτρου» και του Θεάτρου "Πορεία", όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα. Είχε σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους που είναι σημαντικότατες για τον ελληνικό κινηματογράφο (η Ευδοκία θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη ελληνική ταινία που έχει γυριστεί ποτέ). Σύντροφος της Αρτέμιδος Δαμιανού και πατέρας του Πανίνου Δαμιανού. Απεβίωσε στις 4 Μαΐου 2006.
Φιλμογραφία
Ο κλέφτης (1965)
Ο φόβος (1966)
Μέχρι το πλοίο(1966) [Φώτης Λιάνακας]
Σύντομο διάλειμμα (1966)[Στέφανος Καλέντης, διευθυντής θιάσου]
Ο φόβος (1966) [Δημήτριος Κανάλης]
Φρενίτις (1971) [Αλέξανδρος Παΐζης]
Ναι μεν, αλλά... (1972) [δημοσιογράφος]
Τον καιρό των Ελλήνων (1981)
Η παρεξήγηση (1983)
Ηνίοχος (1995)
Καβάφης (1996) [φωτογράφος]
Mirupafshim [Μιρουπάφσιμ] (1997) [πατέρας Χρήστου]
Το αίνιγμα (1998) [στρατηγός Παπανικολής]
Τα ρόδινα ακρογιάλια (1998)
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014
Τρίτη 22 Ιουλίου 2014
ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ντίνος Δημόπουλος, του Χρήστου, ήταν Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, θεατρικός συγγραφέας και λογοτέχνης.
Γεννήθηκε στο Πάλαιρο Ακαρνανίας στις 21 Αυγούστου του 1921. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του συνέχισε σπουδές στη Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή Γιαννούλη Σαραντίδη από την οποία, λαμβάνοντας το δίπλωμά του, εγκατέλειψε στο τρίτο έτος τη Νομική προκειμένου ν΄ ασχοληθεί με το θέατρο.
Στην αρχή εργάσθηκε ως ηθοποιός, «ζεν πρεμιέ», σχεδόν σε όλα τα μεγάλα θέατρα της Αθήνας όπως στο Εθνικό, Κοτοπούλη, Λογοθετίδη, Κατερίνας, Μουσούρη, Αθηνών κ.ά. Στη συνέχεια ο Ντίνος Δημόπουλος ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία (1953), τόσο του θεάτρου όσο και του κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει περίπου 50 θεατρικά έργα τα οποία και ανεβάστηκαν στις αθηναϊκές σκηνές και περισσότερες από άλλες τόσες κινηματογραφικές ταινίες. Επίσης και ως σεναριογράφος έχει γράψει επτά θεατρικά έργα εκ των οποίων ξεχωρίζουν «Ο Εισαγγελέας», «Ο επόμενος» και «Βασίλειος πρώτος ο δούλος».
Τελευταία είχε επίσης ασχοληθεί με το ραδιόφωνο και τη τηλεόραση. Ο Ντίνος Δημόπουλος υπήρξε ιδρυτής Δραματικής Σχολής και ήταν μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, ενώ είχε διατελέσει Πρόεδρος της Επιτροπής χορήγησης διπλωμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού, στις Δραματικές Σχολές του θεάτρου και κινηματογράφου.
Είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα με ταινίες του σε διεθνή φεστιβάλ όπως στο Φεστιβάλ Βερολίνου, Καννών, Καΐρου, Βιέννης κ.α. Είχε επίσης διακριθεί με δύο ελληνικά κρατικά Βραβεία Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1967), με Έπαινο Κρατικού Βραβείου θεάτρου (1974) καθώς και με Κρατικό Βραβείο θεάτρου (1975), Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Καΐρου (1994), καθώς και Πρώτο Βραβείο φεστιβάλ Βιέννης τον ίδιο χρόνο. Πρώτη του ταινία ήταν «Οι ουρανοί είναι δικοί μας». Από τις ταινίες του στη συνέχεια ξεχώρισαν η «Μανταλένα», «Πυρετός στην άσφαλτο», «Κοινωνία ώρα μηδέν» «Ο Ήλιος του θανάτου» κ.ά. Υπήρξε μόνιμος συνεργάτης της Φίνος Φιλμ.
Ο Ντίνος Δημόπουλος ήταν παντρεμένος αρχικά με την Βεατρίκη Δεληγιάννη και αργότερα με την ηθοποιό Φλωρέτα Ζάννα, μιλούσε επίσης αγγλικά και γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου του 2003 από καρδιακό επεισόδιο.
Φιλμογραφία (ως ηθοποιός)
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)[Ξενοφών]
Θύελλα στο φάρο (1950) [Ανδρέας Μαρέντης]
Κατέστρεψα μια νύχτα την ζωή μου (1951)
Μεγάλοι δρόμοι (1953) [Νίκος Γερασίμου]
Κατατρεγμένοι της μοίρας (1964)
ΑΠΟ ΤΟ http://www.ishow.gr/
Τρίτη 15 Ιουλίου 2014
Σάββατο 12 Ιουλίου 2014
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΜΑΔΩΡΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 17 Απριλίου 1946.
Φιλμογραφία
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
Αδιέξοδο (1970) [Γιώργος]
Σταυραετοί στα Μετέωρα (1970) [Γιαννίκας]
Ερωτομανείς (1971)
Μια γυναίκα φεύγει (1971)
Δουλικό αμέσου δράσεως (1972)
Ερωτικές στιγμές (1972)
Η Ρένα είναι όφσαιντ (1972)[ποδοσφαιριστής Παναθηναικού]
Η αμαρτία της ομορφιάς (1972)
Υβ!...Υβ!...Ο Μανωλιός παίζει μπάλα (1972)[παρουσιαστής κέντρου]
Σεξομανία (1974)
Ήταν άξιος (1982)
Ο καμικάζι τσαντάκιας (1982)
Το μανεκέν (1986) [Αλέκος Φλαμάνδης]
Άμα δε σε θέλει (2009)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.facebook.com/george.armadoros
Τρίτη 8 Ιουλίου 2014
ΣΠΥΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗΣ
Φιλμογραφία
Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
Έξυπνοι και κορόιδα (1962)[Χατζημπουρέκης]
Στη ζούγκλα της Αθήνας (1982)
Ταξίδι στην πρωτεύουσα (1982)
Πάνω κάτω και πλαγίως (1992)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ https://www.ntng.gr/
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
ΣΟΥΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Σούλα Δημητρίου
Η Σούλα Δημητρίου ήταν από τα ταλέντα που αναδείχτηκαν μέσα από τη "Μάντρα" του Αττίκ. Γεννήθηκε το 1917 και μαθήτευσε κοντά στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Κατά την Κατοχή διέκοψε τις εμφανίσεις και έφυγε στο εξωτερικό. Μεταπολεμικά συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, Σπ. Μουσούρη, Μ. Κατράκη, Βιλ. Κύρου κ.α. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Κρατικού Θεάτρου Βορ. Ελλάδος το 1961 όπου και παρέμεινε συνεργαζόμενη μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Ήταν αδελφή της Ρίτας Δημητρίου, της μόνης Ελληνίδας πρωταγωνίστριας που διέπρεψε μόνιμα στο αμερικανικό θέατρο. Απεβίωσε το 1988.
Φιλμογραφία
Ρωμέϊκη καρδιά (1953)
Έξυπνοι και κορόιδα (1963)[Μαίρη]
Η εκδίκηση του καβαλλάρη (1962)
Η Σούλα Δημητρίου ήταν από τα ταλέντα που αναδείχτηκαν μέσα από τη "Μάντρα" του Αττίκ. Γεννήθηκε το 1917 και μαθήτευσε κοντά στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Κατά την Κατοχή διέκοψε τις εμφανίσεις και έφυγε στο εξωτερικό. Μεταπολεμικά συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, Σπ. Μουσούρη, Μ. Κατράκη, Βιλ. Κύρου κ.α. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του Κρατικού Θεάτρου Βορ. Ελλάδος το 1961 όπου και παρέμεινε συνεργαζόμενη μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Ήταν αδελφή της Ρίτας Δημητρίου, της μόνης Ελληνίδας πρωταγωνίστριας που διέπρεψε μόνιμα στο αμερικανικό θέατρο. Απεβίωσε το 1988.
Φιλμογραφία
Ρωμέϊκη καρδιά (1953)
Έξυπνοι και κορόιδα (1963)[Μαίρη]
Η εκδίκηση του καβαλλάρη (1962)
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014
ΕΛΕΝΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ
Ελένη Κυπραίου
Η Ελένη Κυπραίου του Δημοσθένη είναι ηθοποιός, συγγραφέας και η πρώτη ελληνίδα τηλεπαρουσιάστρια. Σύζυγος του δημοσιογράφου Χρήστου Φιλιππίδη. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου του 1937. Δάσκαλός της, στη μουσική - πιάνο ήταν ο Φιλοκτήτης Οικονομίδης. Όμως αργότερα συνέχισε μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Λυών στη Γαλλία. Σπούδασε επίσης στο φιλολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης καθώς επίσης και στις Δραματικές Σχολές των Ζιράρ και Σιμόν και στο Ωδείο δραματικής τέχνης στο Παρίσι.
Σε νεαρή ηλικία εμφανίζεται ως ζωγράφος με πρώτη έκθεσή της στην Αθήνα το 1954. Εργάσθηκε σε μεταφράσεις στο Παρίσι (1955-1957) καθώς και σε μεταφράσεις κινηματογραφικών έργων για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και συνέχισε μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα στην Ελληνική ραδιοφωνία ΕΙΡ (1957-1966), στη τηλεόραση (1966-1972) και στο Εθνικό Θέατρο (1958-1966). Υπήρξε επίσης συνεργάτης της τότε ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσίας Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων).
Έχει γράψει πέντε τόμους της τηλεοπτικής εκπομπής "Τέχνη και Λόγος" καθώς και τα δοκίμια "Αντίδραση και παράκληση". Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Με το Εθνικό Θέατρο έχει περιοδεύσει σε πολλές χώρες και εκπροσώπησε την Ελληνική Ραδιοφωνία στο Παρίσι το 1964 όπου και έλαβε στον εκεί διεθνή διαγωνισμό το Α' Βραβείο ραδιοφωνικής εκπομπής. Ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Είναι μόνιμος κάτοικος Παλαιού Ψυχικού (Αθήνα).
Στις 23 Φεβρουαρίου 1966 και ώρα 18.30 με τη φράση της: "Καλησπέρα σας, από σήμερα ..." εγκαινίασε την πρώτη επίσημη τηλεοπτική εκπομπή, του τότε ΕΙΡ, που ήταν δίωρη (18.30-20.30), υπό τη καλλιτεχνική διεύθυνση και σκηνοθεσία του Γιώργου Κάρτερ.
Η Ελένη Κυπραίου ήταν η πρώτη καλεσμένη στην εκπομπή Σε χρόνο TV της Μάριον Μιχελιδάκη το χειμώνα του 2005.
Φιλμογραφία
Ενώ σφύριζε το τρένο (1961) [Μάρθα]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Η Ελένη Κυπραίου του Δημοσθένη είναι ηθοποιός, συγγραφέας και η πρώτη ελληνίδα τηλεπαρουσιάστρια. Σύζυγος του δημοσιογράφου Χρήστου Φιλιππίδη. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου του 1937. Δάσκαλός της, στη μουσική - πιάνο ήταν ο Φιλοκτήτης Οικονομίδης. Όμως αργότερα συνέχισε μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Λυών στη Γαλλία. Σπούδασε επίσης στο φιλολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης καθώς επίσης και στις Δραματικές Σχολές των Ζιράρ και Σιμόν και στο Ωδείο δραματικής τέχνης στο Παρίσι.
Σε νεαρή ηλικία εμφανίζεται ως ζωγράφος με πρώτη έκθεσή της στην Αθήνα το 1954. Εργάσθηκε σε μεταφράσεις στο Παρίσι (1955-1957) καθώς και σε μεταφράσεις κινηματογραφικών έργων για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και συνέχισε μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα στην Ελληνική ραδιοφωνία ΕΙΡ (1957-1966), στη τηλεόραση (1966-1972) και στο Εθνικό Θέατρο (1958-1966). Υπήρξε επίσης συνεργάτης της τότε ΥΕΝΕΔ (Υπηρεσίας Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων).
Έχει γράψει πέντε τόμους της τηλεοπτικής εκπομπής "Τέχνη και Λόγος" καθώς και τα δοκίμια "Αντίδραση και παράκληση". Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Με το Εθνικό Θέατρο έχει περιοδεύσει σε πολλές χώρες και εκπροσώπησε την Ελληνική Ραδιοφωνία στο Παρίσι το 1964 όπου και έλαβε στον εκεί διεθνή διαγωνισμό το Α' Βραβείο ραδιοφωνικής εκπομπής. Ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ιταλικά. Είναι μόνιμος κάτοικος Παλαιού Ψυχικού (Αθήνα).
Στις 23 Φεβρουαρίου 1966 και ώρα 18.30 με τη φράση της: "Καλησπέρα σας, από σήμερα ..." εγκαινίασε την πρώτη επίσημη τηλεοπτική εκπομπή, του τότε ΕΙΡ, που ήταν δίωρη (18.30-20.30), υπό τη καλλιτεχνική διεύθυνση και σκηνοθεσία του Γιώργου Κάρτερ.
Η Ελένη Κυπραίου ήταν η πρώτη καλεσμένη στην εκπομπή Σε χρόνο TV της Μάριον Μιχελιδάκη το χειμώνα του 2005.
Φιλμογραφία
Ενώ σφύριζε το τρένο (1961) [Μάρθα]
ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)