ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΧΟΡΕΥΤΕΣ, ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΚΛΠ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ''ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ''
Κάποιες σελίδες, αντιγράφουν τις αναρτήσεις μου χωρίς να αναφέρουν από που βρήκανε τα στοιχεία τους. Εγώ πάντα μα ΠΑΝΤΑ αναφέρω τις πηγές μου--εαν τυχόν το έχω πάρει από κάπου.
ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΝΑΝΑ ΒΙΟΠΟΥΛΟΥ

Νανά Βιοπούλου
Εμφανίστηκε σε δευτερεύοντες ρόλους.
Φιλμογραφία 
Η λύκαινα (1951)
Μεγάλοι δρόμοι (1953)[ιδιοκτήτρια πανσιόν που διέμεναν ο Νίκος και ο Παυσανίας]
Εύα (1953)   [ξενοδόχα]
Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες (1956)  [μαγείρισα]
Ο δράκος (1956)   [σπιτονοικοκυρά (ως Ζιζί Βιοπούλου)] 
Αγιούπα, το κορίτσι του κάμπου (1957)
Έρωτας... με δόσεις (1959)   [δεσποινίς Αγλαΐα]
Μήτρος και Μητρούσης στην Αθήνα (1960)[πελάτισσα στο καμπαρέ]
Δουλειές του ποδαριού    (1962)[κυρά Μάρθα/σπιτονοικοκυρά]

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

JACQUELINE VANDAL

Ζακλίν Βαντάλ  (Jacqueline Vandal)
Γεννήθηκε στο Παρίσι της Γαλλίας το 1932 (IMDb) ή στις 29 Μαρτίου 1935 (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ). Το πραγματικό της όνομα είναι Linda Bastide.
Φιλμογραφία
Το νησί της αγάπης (1960) [Katherine]

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

ΜΑΡΙΑ ΠΡΙΝΕΑ - ΒΑΡΛΑΜΟΥ

Μαρία Πρινέα - Βαρλάμου 
Γεννήθηκε το 1895. Σύζυγος του ηθοποιού Γιάννη Πρινέα τον οποίο ακολούθησε σε όλη την καριέρα της. Στην οπερέτα "Οι Απάχηδες των Αθηνών" σε μουσική του Νίκου Χατζηαποστόλου και κείμενα του συζύγου της, τόσο στην θεατρική παράσταση όσο και στις δύο κινηματογραφικές διασκευές του έργου, η Μαρία Πρινέα κράτησε τον ίδιο ρόλο της κυρα Γιώργαινας, μητέρας της Τιτίκας.
Φιλμογραφία
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1930)
Ελληνική ραψωδία (1932)
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1950)    [κυρα-Γιώργαινα] 
Ριρίκα (1951)   
Θυσία της Μάνας (1956)   [νοσοκόμα]

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΤΙΝΕΙΟΥ - ΛΑΣΚΑΡΗ

Μαρίκα Μαντινειού-Λάσκαρη 
Μεγάλη δόξα και λαμπρή σταρ της οπερέτας και του μουσικού θεάτρου. Γεννήθηκε το 1892 σε θεατρική οικογένεια με γονείς τους Δημήτριο και Ουρανία Λάσκαρη. Με τις αδελφές της Ελπινίκη και Γιώτα, επίσης ηθοποιούς, βγήκαν από πολύ μικρές στη σκηνή. Ξεκινώντας με τον θίασο του πατέρα τους έγιναν γρήγορα γνωστές και αγαπητές με την προσωνυμία "τα Λασκαράκια". Περιόδευσαν στην Αίγυπτο και στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα η Μαρίκα ακολούθησε ξεχωριστή καριέρα στην Αθήνα και συνεργάστηκε με θιάσους όπως του Ν.Πλέσσα - Ν.Μηλιάδη - Αθ.Μουστάκα. Εκεί γνώρισε και τον σύζυγό της και από το 1918 εμφανίζεται ως Μαντινειού. Την ίδια χρονιά καταγράφεται η πρώτη μεγάλη της επιτυχία στην επιθεώρηση "Παναθήναια" στην οποία έπαιξε αντικαθιστώντας την Σαπφώ Αλκαίου. Ακολούθησε μια θριαμβευτική πορεία σε επιθεωρήσεις και μουσικά έργα.
Έλαβε μέρος στη γνωστή οπερέτα "Οι Απάχηδες των Αθηνών" του Νίκου Χατζηαποστόλου με τον ρόλο της ανύπαντρης θείας Αρετής (Αρετούσας). Το ίδιο ρόλο κράτησε στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου το 1930 από τον πρωτοπόρο Δημήτρη Γαζιάδη. Η ταινία, αν και βωβή, αναγγέλθηκε ως "ηχητική και άδουσα": πίσω από την οθόνη ένα γραμμόφωνο έπαιζε δίσκους με τα τραγούδια της οπερέτας στις αντίστοιχες σκηνές.
Κατά την δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του έργου, πάλι η Μαντινειού κράτησε το ίδιο ρόλο της θείας Αρετής (Αρετούσας). 
Δεν υστέρησε εξ άλλου και σε έργα πρόζας: Το 1924 εμφανίστηκε με τον θίασο του Βασ.Αργυρόπουλου, συζύγου της αδελφής της Γιώτας. Μέχρι το 1950 που εγκατέλειψε τις εμφανίσεις της, υπηρέτησε με επιτυχία όλα αυτά τα θεατρικά είδη. Απεβίωσε το 1984.
Η Πολιτεία την τίμησε με το Μετάλλειο Εξαιρέτων Πράξεων για την προσφορά της στην ψυχαγωγία του μαχόμενου στρατού κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. 
Φιλμογραφία
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1930)  [θεία Αρετή] 
Οι Απάχηδες των Αθηνών (1950) [θεία Αρετή]
Κατάστρεψα μια νύχτα τη ζωή μου (1951)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.facebook.com/mousikotheatroepitheorisi/

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΒΕΑΚΗΣ

Αιμίλιος Βεάκης  
Σπουδαίος έλληνας ηθοποιός, για πολλούς ο κορυφαίος ηθοποιός που ανέδειξε το νεοελληνικό θέατρο. Ο Αιμίλιος Βεάκης γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1884 στον Πειραιά. Εγγονός του λόγιου και συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη, έμεινε ορφανός από μικρός και μεγάλωσε με συγγενείς του, οι οποίοι τον προόριζαν για το εμπόριο. Παρά τις αντιδράσεις τους, φοίτησε κατ’ αρχάς στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου και στη συνέχεια εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1901 διέκοψε τις σπουδές του και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο με το θίασο της Ευαγγελίας Νίκα, σε μία κωμωδία του Σαρντού στο Βόλο. Ως το 1913 περιόδευε συνεχώς στην επαρχία, με μία διακοπή στο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας (1912-1913), κατά τη διρκεια της οποίας συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους και πήρε προαγωγή σε λοχία επ’ ανδραγαθία. Το 1914 τύπωσε το αφήγημα «Πολεμικαί Εντυπώσεις» με τις αναμνήσεις από τη συμμετοχή στον ένδοξο πόλεμο. Από το 1914 και ως το 1918 συνεργάστηκε με τους θιάσους του Τηλέμαχου Λεπενιώτη, της Χριστίνας Καλογερίκου, της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης, παίζοντας ρόλους σε έργα Πιραντέλο, Χέμπελ, Ευριπίδη, Χορν, Σέξπιρ και Αντρέγεφ. Το 1919 συνεργάστηκε στην «Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου» με τον σκηνοθέτη και κριτικό Φώτο Πολίτη στη μνημειώδη και ιστορική παράσταση του «Οιδίποδα Τυράννου» του Σοφοκλή, όπου καθιερώθηκε ως ο πρώτος τραγωδός της εποχής του. Με τον ίδιο θίασο έπαιξε, μεταξύ άλλων, τον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ, τους «Αδελφούς Καραμαζώφ» του Ντοστογιέφσκι, τους «Φοιτητές» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Ως το 1930 συνεργάστηκε με την Κυβέλη και τη Μαρίκα Κοτοπούλη και με προσωπικό θίασο ανέβασε το 1921 για πρώτη φορά το «Φυντανάκι» του Παντελή Χορν. Το 1931 συγκρότησε θίασο με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή και ανέβασαν έργα, όπως «Ο Πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νηλ και «Θείος Βάνιας» του Τσέχοφ. Με την ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου, έγινε βασικό στέλεχός του (1932-1942) και πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1941 έπαιξε στο Ηρώδειο «Οιδίποδα Τύραννο» με το Εθνικό Θέατρο. Το 1942 αποχώρησε και συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας, με τον θίασο Μανωλίδου, Παππά, Δενδραμή και πάλι με την Κατερίνα (1944). Κατά τη διάρκεια της Κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και μετά τα «Δεκεμβριανά» (1944) ακολούθησε την πορεία των δυνάμεων του ΕΛΑΣ κατά την υποχώρησή τους στην ηπειρωτική Ελλάδα, παίζοντας με άλλους ηθοποιούς στις πόλεις, όπου περνούσε. Με τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945) ο Βεάκης επέστρεψε στην Αθήνα και υπέστη διώξεις για την πολιτική του δράση. Κλήθηκε από τον ανακριτή για τη λεγόμενη δήλωση μετανοίας. Στο υπόμνημά του στις 27 Μαρτίου 1945 έγραψε μεταξύ άλλων: «... Μισώ τα τυραννικά καθεστώτα, το φασισμό και τη βία. Πιστεύω ότι ο ιμπεριαλισμός οδηγεί και διαιωνίζει την αλληλοσφαγή των εθνών. Επιζητώ και εύχομαι την ειρηνική συμβίωση των λαών της Γης κάτω από ελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα. Είμαι δημοκράτης και ανθρωπιστής». Παρά τις διώξεις και την κλονισμένη υγεία του, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των «Ενωμένων Καλλιτεχνών» και συμμετείχε στις παραστάσεις «Ιούλιος Καίσαρας» του Σαίξπηρ, «Αδελφοί Καραμαζόφ» του Ντοστογιέφσκι, «Θεοδώρα» του Δημήτρη Φωτιάδη και «Εχθροί» του Γκόρκι (1945-1946). Τον επόμενο χρόνο σχημάτισε θίασο με τον Γιώργο Παππά. Αλλά καταβεβλημένος ψυχικά και σωματικά αποφάσισε να αποχωρήσει από το θέατρο, παίρνοντας μία πενιχρή σύνταξη το 1947. Τον επόμενο χρόνο απολύεται από το Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε. Δεν πέρασε πολύς χρόνος και το 1949 επανήλθε στο θεατρικό σανίδι, ενισχύοντας με την παρουσία του τον νεανικό θίασο «Ρεαλιστικό Θέατρο». Έπαιξε στα έργα «Χρυσάφι» του Ο' Νηλ, «Σχολείο συζύγων» του Μολιέρου και «Το νυφιάτικο τραγούδι» του πρωτοεμφανιζόμενου Νότη Περγιάλη. Το 1951 επανήλθε στο Εθνικό Θέατρο, όπου έπαιξε στη «Δάφνη Λωρεόλα» με την Κυβέλη και στους «Τρεις Κόσμους» του Διονυσίου Ρώμα. Οι εμφανίσεις του Βεάκη στη μεγάλη οθόνη μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι τους στις ταινίες «Αστέρω» (1929) και «Η φωνή της καρδιάς» (1943). Ο σπουδαίος ηθοποιός έγραψε ποιήματα, διασκεύασε για το θέατρο τους «Ταπεινούς και Καταφρονεμένους» του Ντοστογιέφσκι κι έγραψε και μερικά πρωτότυπα θεατρικά έργα. Μετά το θάνατό του είδε το φως το «Ημερολόγιό» του. Ο Αιμίλιος Βεάκης πέθανε στις 29 Ιουνίου 1951 στην Αθήνα, σε ηλικία 66 ετών. Σύμφωνα με τον θεατρικό κριτικό Κώστα Γεωργουσόπουλο, ο Βεάκης «υπήρξε ηθοποιός πλήρης: τραγικός, δραματικός και χυμώδης κωμικός. Με τεχνική εκπληκτική, κατόρθωνε να εισέρχεται στην ουσία των προσώπων που υποδυόταν, με άνεση, αίσθηση του ύφους και αφοπλιστική ευχέρεια. Εκτός των μεγάλων ρόλων που εφώτισε με απαράμιλλη τέχνη, ανέδειξε πληθώρα μικρών χαρακτηριστικών ρόλων, αποδείχνοντας πως ο μεγάλος ηθοποιός μπορεί να λάμψει και μέσα στα μικρά και απειροελάχιστα. Οι ερμηνείες του έμειναν ιστορικές, πηγές έμπνευσης για τους νεώτερους και όρια αξεπέραστα στην πορεία του ελληνικού θεάτρου».
Φιλμογραφία
Έρως και κύματα (1927)
Αστέρω (1929)    [ Κυρ-Μήτρος]
Μαρία Πενταγιώτισσα (1929)     [λήσταρχος Λαμάρας]
Το λιμάνι των δακρύων (1929)
Η φωνή της καρδιάς (1943)   [Κυρ-Σπύρος] 
Η ανθοπώλις των Αθηνών (1945)
Πρόσωπα λησμονημένα (1947)    [πατέρας της Αλίκης]
Αρραβωνιάσματα (1950)  [Βαγγέλης Λεμπέσης]
Τ' αρραβωνιάσματα (1950)
Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)   [μπάρμπα-Αντρέας Βερεμής] ΑΠΟ ΤΟ https://www.sansimera.gr/

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ - ΦΟΥΚΣ


Αριστείδης Καρύδης - Φουκς
Ο Αριστείδης-Φουκς Καρύδης, Έλληνας διευθυντής φωτογραφίας από τις σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου, γεννήθηκε το 1928 στη Δρέσδη της Γερμανίας και πέθανε στις 21 Απριλίου 1998 στην Αθήνα.
Ήταν αδερφός του φημισμένου μαέστρου Μιλτιάδη Καρύδη και πρώην σύζυγος της ηθοποιού Μάρως Κοντού. Σπούδασε κινηματογράφο στη Βιέννη στο Deutsches Photo-Kino Institut. Μετά την αποφοίτησή του ήρθε στη Ελλάδα και εργάστηκε στη Φίνος Φιλμ, αρχικά ως φωτογράφος γυρισμάτων και βοηθός οπερατέρ και αργότερα (1951) ως διευθυντής φωτογραφίας. Η πρώτη ταινία που ανέλαβε ως διευθυντής φωτογραφίας ήταν η ταινία του Αλέκου Σακελάριου "Εκείνες που δεν πρέπει ν` αγαπούν" με την Άννα Καλουτά. Η αξία του γρήγορα αναγνωρίστηκε και αυτό αποδεικνύεται από τις εκατό ταινίες που γύρισε. Οι πιο σημαντικές είναι: "Οι ουρανοί είναι δικοί μας" (1953), "Το ταξίδι", "Χαρούμενο ξεκίνημα", "Στουρνάρα 288" (1959), "Οι άνθρωποι του τρένου" (1958). Βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1960) για τη φωτογραφία του στην ταινία του Ντίνου Κατσουρίδη "Έγκλημα στα παρασκήνια". Τιμήθηκε επίσης στο φεστιβάλ του Παναμά για τη δουλειά του στην ταινία "Τρικυμία μιας καρδιάς" και από την εφημερίδα "Εμπρός" για την "Νεκρή Πολιτεία" του Φρίξου Ηλιάδη Εκτός από τη φωτογραφία, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία. Δική του σκηνοθετική δουλειά ήταν η ταινία "Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα" (1968), ενώ αποτέλεσμα σκηνοθετικής συνεργασίας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη ήταν η ταινία "Θρίαμβος" (1960). Η ικανότητά του στο μοντάζ φάνηκε στην ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου "Προσοχή, κίνδυνος" (1983). Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με την ηλεκτρονική αρχειοθέτηση του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου και συνεργάστηκε με το Θεατρικό Μουσείο.
Φιλμογραφία
Τελευταία αποστολή (1948)   [Φριτς, αυστριακός στρατιώτης]
Ο μεθύστακας (1950)  [Αριστείδης] 

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

ΚΟΜΠΑΡΣΑ




















































































Κομπάρσα
Μαλλί ''ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ'' !!! Τη βρήκαμε σε 31 ταινίες
Φιλμογραφία
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)[στον κινηματογράφο]
Η θεία μου η χίπισσα (1970)[πελάτισσα ξενοδοχείου]
Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η εφοπλιστίνα (1971)[καλεσμένη]
Θύμιος εναντίον Τσίτσου (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση (1971)[καλεσμένη γάμου]
Μια νταντά και τέζα όλοι (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η ζαβολιάρα (1971)[πελάτισσα ξενοδοχείου]
Ο καουμπόυ του Μεταξουργείου (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα (1972)[στο καζίνο]
Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (1972)[πελάτισσα εστιατορίου και κέντρου διασκέδασης]
Ο αντιφασίστας (1972)[στον Τέρενς Κουίκ]
Απ΄τ΄αλώνια στα σαλόνια (1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η Ρένα είναι όφσαιντ(1972)[φίλαθλος]
Δουλικό άμεσης δράσης (1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η προεδρίνα (1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Λυσιστράτη (1972)[Αθηναία]
Με φόβο και πάθος (1972)[ακροατήριο δικαστηρίου και έξω από τη φυλακή]
Μια γυναίκα μια αγάπη μια ζωή (1971)[στον αποκριάτικο χορό και σε άλλο κέντρο διασκέδασης]
Τι 30...τι 40...τι 50...(1972)[χορεύει στο τέλος]
Υβ!...Υβ!...(1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Η Μαρία της σιωπής (1973) [πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο αισιόδοξος (1973)[πελάτισσα κέντρου διασκεδάσεως]
Ο Αστερισμός της Παρθένου (1973)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο μοναχογιός μου ο αγαθιάρης (1973)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ο προεστός του χωριού (1973)[κάτοικος χωριού]
Όλοι θα ζήσουμε (1974)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Τα χρώματα της ίριδας (1975)[με το πλήθος στη θάλασσα]
Ο Κώτσος στην ΕΟΚ (1980)[στη δεξίωση]
ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

ΚΟΜΠΑΡΣΑ














































Κομπάρσα
 
Την βρήκαμε σε 54 ταινίες.
Φιλμογραφία
Νταντά με το ζόρι (1959)[κάτοικος χωριού]
Δοσατζού επιχείρησις γαμπρός (1966))[πελάτισα κέντρου διασκέδασης]ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ
Πυρετός στην άσφαλτο (1967)[έξω από το σπίτι του Φούντα]
Η επιστροφή της Μήδειας (1968)[κάτοικος χωριού]
Ο τυχεράκιας (1968)[κάτοικος χωριού]
Καταραμένη ώρα (1968)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Ορατότης μηδέν (1969)
Όταν η πόλις παθαίνει (1969)[στο αγανακτισμένο πλήθος]
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)[στο λιμάνι]
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1969)[επιβάτης πλοίου]
Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969)[κάτοικος χωριού]
Ο τυχεράκιας (1969)[κάτοικος χωριού]
Υπολοχαγός Νατάσα (1970)[στο θέατρο]
Αυτοί που μίλησαν με τον θάνατο (1970)[περαστική]
Εν ονόματι του νόμου (1970)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)[πρόσφυγας]
Η σκλάβα (1970)[κάτοικος χωριού]
Η ζούγκλα των πόλεων (1970)[στο αγανακτισμένο πλήθος]
Αγάπησα μια πολυθρόνα (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Οι αμαρτωλοί (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Ο φαφλατάς (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Της ζήλειας τα καμώματα (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης δυο φορές]
Η αρχόντισσα του κάμπου (1971)[κάτοικος χωριού]
Ένας ξέγνοιαστος παλαβιάρης (1971)]επιβάτης πλοίου]
Τι έκανες στο πόλεμο Θανάση (1971)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Καυτά ψυχρά κι ανάποδα (1971)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Αιχμάλωτοι του μίσους (1972)
Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας (1972)[πελάτισσα κέντρου διασκέδασης]
Λυσιστράτη (1972)[Αθηναία]
Η Αλίκη δικτάτωρ (1972)[στο ληξιαρχείο και στο ''θέατρο'' στη γειτονιά]
Ο αντιφασίστας (1972)[κάτοικος χωριού]
Ερωτική συμφωνία (1972)[κάτοικος χωριού]
Αντάρτες των πόλεων (1972)[στο γερμανικό διοικητήριο]
Απ΄τ΄αλώνια στα σαλόνια (1972)[κάτοικος χωριού]
Ο βάλτος (1973)[στην ουρά στην οικοδομική εταιρεία]
Ο προεστός του χωριού (1973)[κάτοικος χωριού]
Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές (1973)
Ιωάννης ο βίαιος (1973)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Ο τσαρλατάνος (1973)[στο σταθμό των λεωφορείων]
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)[στη κηδεία]
Όλοι θα ζήσουμε (1974)[στο γάμο]
Η δίκη των δικαστών (1974)[ακροατήριο δικαστηρίου]
Τα χρώματα της ίριδας (1975)[με το πλήθος στη θάλασσα]
Ένα τανκς στο...κρεβάτι μου (1975)[έξω απ΄τη πορεία]
Οι βάσεις και η Βασούλα (1975)[κλαίει για τον Περγιάλη]
Από που πάνε για τη χαβούζα (1978)[κάτοικος Περάματος και πελάτισσα κέντρου διασκεδάσεως]
Τζακ ο καβαλάρης (1979)[στο αεροδρόμιο που υποδέχονται τον Βουτσά]
Γυναίκες στα όπλα (1979)[κάτοικος χωριού]
Ο φαλακρός μαθητής (1979)[φεμινίστρια]
Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι (1980)[στη τελευταία σκηνή, με το πλήθος]
Ρένα να η ευκαιρία (1980)[στη συνέντευξη έξω από τα λαχεία]
Γεύση από Ελλάδα (1980)[Γυναίκα Φύριου]
Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες (1980)[στη συγκέντρωση της Φόνσου]
Άγριες κότες (1981)[με το πλήθος στο βοθροφόρο]
ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ, ΑΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕΙ